ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Οι εκλογές για τα ΔΗ.ΣΥ.Ν τελείωσαν και τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Απ' τη μια πήγαμε πολυ καλά και τέσσερα άτομα από εμάς θα εκπροσωπούν τους νέους του Αιγάλεω στο Δήμο και απ'την άλλη υπάρχει μια απογοήτευση, μια πίκρα για τους λόγους που δεν μας επέτρεψαν να πάμε ακόμη καλύτερα. Ας ξεκινήσω με τα θετικά αυτής της προσπάθειας. Αποδείξαμε για μια ακόμη φορά ότι είμαστε μια ΟΜΑΔΑ, ότι λειτουργούμε σαν μια γροθιά χωρίς να μας καθοδηγούν προσωπικά κίνητρα, φιλοδοξίες και "μπαμπάδες". Νοιώθω περήφανος για όλα τα παιδιά που συμμετείχαμε σε αυτή τη προσπάθεια γιατί όλοι μας δώσαμε ένα φοβερό αγώνα και πάνω απ' όλα ενωμένοι!! Αυτό φάνηκε και από τους σταυρούς που συγκέντρωσε καθένας απο τους υποψηφίους μας. Η αλήθεια είναι ότι όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ στο Αιγάλεω, δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να υπάρχει τέτοιο όμορφο κλίμα και να δουλεύουμε όλοι μαζί για κοινούς στόχους. Χτίζουμε κάτι νέο, κάτι δυνατό και κυρίως καθαρό και άφθαρτο. Είναι μια καταπληκτική εμπειρία, ένα όμορφο ταξίδι που μόλις έχει αρχίσει χωρίς να μπορεί να φανταστεί κανείς το τέλος που θα έχει ή μέχρι που μπορεί να φτάσει. Το σίγουρο είναι ότι είναι ένα ταξίδι που το απολαμβάνω και θέλω να ζω κάθε στιγμή του και όπως έχουν πει και άλλοι πριν από μενα: "σε ένα ταξίδι δεν μετράει μόνο ο προορισμός, το τέρμα αλλά κυρίως η διαδρομή για να φτάσεις μέχρι εκεί", και εμένα η διαδρομή αυτή με γεμίζει σαν άνθρωπο και σαν προσωπικότητα.Δυστυχώς υπάρχει και η άσχημη πλευρά. Χάσαμε κατά την άποψή μου για 2 λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι διότι τελικά είχαμε απεναντί μας όχι κάποια άλλα παιδιά με διαφορετικές αντιλήψεις και στόχους,το οποίο θα ήταν απόλυτα θεμιτό, αλλά τη Διοίκηση του Δήμου η οποία από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισε αυτό το θεσμό ως ένα τρόπαιο, ως ένα λάφυρο που δεν θα έπρεπε με τίποτα να χάσει. Αυτό δεν είναι δίκαιο, δεν είναι έντιμο, δεν είναι ηθικό. Δεν θέλω να αναφερθώ σε γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη τη μέρα γιατί πλέον είναι γνωστά σε όλους. Αλλά θα πρέπει να ξέρουν όλοι αυτοί οι κύριοι και κυρίες αντιδήμαρχοι ότι αν θέλουν να έχουν μια πραγματικά δυναμική και δημιουργική νεολαία θα πρέπει να την αφήσουν να δημιουργεί μόνη της χωρίς να επηρρεάζουν εκλογικές διαδικασίες και εκλογικά αποτελέσματα.Ο δεύτερος λόγος αφορά τη δική μας οικογένεια και εννοώ το τοπικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δυστυχώς δεν υπήρξε η πρέπουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα από κάποιους ανθρώπους. Υποτίμησαν το θεσμό, αδιαφόρησαν επιτρέποντας έτσι σε κάποιους στην αντίπερα όχθη να αλωνίζουν ελεύθερα και να παρανομούν κατά των εκλογικών διαδικασιών. Το ελάχιστο που χρειαζόμασταν ήταν η ηθική ενίσχυση αλλά ούτε αυτό δεν ήταν κάποιοι άξιοι να δώσουν. Δεν ενημέρωσαν ούτε τα ίδια τους τα παιδιά για το θεσμό, δεν ενδιαφέρθηκαν να έρθουν να δουν τι γίνεται στις εκλογές ή αν είχαμε ανάγκη από κάτι. Μέσα στην απογοήτευση και την πίκρα που νοιώθω σκέφτομαι πως ίσως κάποιοι να μην ήθελαν την επιτυχία μας. Είναι σκληρό αυτό που λέω όμως δεν μπορώ να δικαιολογήσω αλλιώς αυτή τη συμπεριφορά τους. Βέβαια υπήρχαν και εξαιρέσεις, οι οποίες κέρδισαν την εκτίμηση και το σεβασμό μας και απέδειξαν ότι δεν είναι όλα μαύρα.Σε κάθε περίπτωση οι νικητές των εκλογών είμαστε εμείς. Ενωθήκαμε ακόμα περισσότερο, καταφέραμε αυτή την επιτυχία ουσιαστικά μόνοι μας και κυρίως μάθαμε να ξεχωρίζουμε τα πραγματικά και αληθινά λόγια από τις υποσχέσεις και τα ψέμματα. Συνεχίζουμε τη δουλειά και περιμένουμε την επόμενη ευκαιρία για να δείξουμε ότι η αλλαγή έρχεται..!!Το ταξίδι συνεχίζεται......
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Παρασκευή 11 Απριλίου 2008
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ FIX
Με επιτυχία πραγματοπιήθηκε η εκδήλωση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Β3 στο FIX.
Τα έσοδα της εκδήλωσης διατέθηκαν εξ' ολοκλήρου στο Φιλανθρωπικό Σωματείο Παιδικά Χωριά SOS.
Τα έσοδα της εκδήλωσης διατέθηκαν εξ' ολοκλήρου στο Φιλανθρωπικό Σωματείο Παιδικά Χωριά SOS.
Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, πολιτικός και υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, γεννήθηκε τo 1912 στην Κερασίτσα της Τεγέας όπου έβγαλε το Γυμνάσιο. Στη συνέχεια σπούδασε στην Ιατρική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από τα νεανικά του χρόνια είχε ιδιαίτερη κλίση στον κλασικό αθλητισμό και ανακηρύχτηκε πολλές φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος. Μάλιστα κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αθλήματος αυτού για είκοσι τρία χρόνια (1936-1959).
Kατά την περίοδο της Γερμανοϊταλικής κατοχής έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση . Το 1943 ίδρυσε την "Ένωση των Ελλήνων Αθλητών" και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων ενίσχυσε τα λαϊκά συσσίτια.Μετά τις σπουδές του έκανε το διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και αργότερα έγινε υφηγητής της Ιατρικής Σχολής στην έδρα της Γυναικολογίας. Δραστήριος, παράλληλα διατηρούσε κλινική στην οποία δέχεται δωρεάν τους φτωχούς.
Με προοδευτικό προσανατολισμό και αριστερή ιδεολογία, ο Γ. Λαμπράκης δραστηριοποιήθηκε έντονα στο φιλειρηνικό κίνημα της εποχής, το κίνημα ειρήνης, που μεταξύ άλλων έβαλε κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, και συνεργάστηκε με την ΕΔΑ. Στις εκλογές του 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος (Π.Α.Μ.Ε.). Τον ίδιο χρόνο με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε η "Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη". Με την ιδιότητα του ως αντιπροέδρου της έλαβε μέρος σε διεθνείς ειρηνικές εκδηλώσεις. Δέχεται πολλές φορές απειλές για τη ζωή του, αλλά συνεχίζει απτόητος τη δράση του.
Στις 21-4-63 το κίνημα ειρήνης οργανώνει την πρώτη ειρηνιστική πορεία από το Μαραθώνα. Πρωτοστατεί ο Γ. Λαμπράκης. Η αστυνομία επεμβαίνει ανακόπτοντας την πορεία και κάνει πολλές συλλήψεις. Μεταξύ άλλων συλλαμβάνεται και ο Μ. Θεοδωράκης. Ο Λαμπράκης όμως, προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, προχωρά θαρραλέα και φθάνει μόνος του στο τέρμα της πορείας κρατώντας ένα πλακάτ με το σύνθημα της ειρήνης. Οι αστυνομικοί στο τέλος, πέφτοντας επάνω του, τον συλλαμβάνουν.
Στις 22 Μαϊου του 1963 αμέσως μετά τη λήξη μιας συγκέντρωσης φιλειρηνιστών στη Θεσσαλονίκη, στην οποία ο Λαμπράκης ανέπτυξε τις θέσεις του για την ειρήνη, ένα τρίκυκλο με επιβαίνοντες τους παρακρατικούς Ε. Εμμανουηλίδη και Σ. Γκοτζαμάνηπέφτει επάνω του. Ο Λαμπράκης τραυματίζεται θανάσιμα και αργότερα, στις 27 Μαϊου, πεθαίνει. Την επομένη γίνεται πάνδημη κηδεία του στην Αθήνα όπου 500.000 κόσμου τον συνοδεύει με συνθήματα κατά της κυβέρνησης και του παρακράτους ¨("Δημοκρατία", "ο Λαμπράκης Ζεί!"). Η δολοφονία του προκαλεί σφοδρή λαϊκή αντίδραση και αποκαλύπτει τη δράση του παρακράτους με την ανοχή της κυβέρνησης της ΕΡΕ και τη κάλυψη των αρχών. Κεντρικό ρόλο στη διαλεύκανση και στις αποκαλύψεις του ρόλου των παρακρατικών παίζουν ο ανακριτής Χ. Σαρτζετάκης και ο εισαγγελέας Π. Δελαπόρτας αντιστεκόμενοι στις ασκούμενες πιέσεις.
Στη συνέχεια σηματοδοτούνται ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις με αποκορύφωμα την παραίτηση και την αποχώρηση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στο Παρίσι. Η πορεία ειρήνης στο Μαραθώνα από τότε θεσμοθετείται και γίνεται στη μνήμη του. Πολλοί νέοι πυκνώνουν τις τάξεις της "Νεολαίας Λαμπράκη", νεολαϊστικης οργάνωσης αριστερού προσανατολισμού, που έχει πρώτο γραμματέα το Μ. Θεοδωράκη. Η οργάνωση αυτή διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο αριστερό και δημοκρατικό κίνημα της εποχής.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μένει από τότε στη συνείδηση ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού σαν το σύμβολο του αγώνα ενάντια στην οπισθοδρόμηση, την πολιτική φίμωση, το παλάτι και την εξάρτηση από την αμερικανοκρατία. Σαν το εθνικό σύμβολο για τη Δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η ζωή και ο θάνατος του Λαμπράκη ενέπνευσε το συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό στη συγγραφή του πολιτικού μυθιστορήματος "Ζ". Το 1969 ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς γυρίζει το βιβλίο στην ομώνυμη ταινία που γνώρισε μεγάλη απήχηση και επιτυχία και βραβεύτηκε στο φεστιβάλ των Καννών το 1969. Πρωταγωνιστούν ο Yves Montand στο ρόλο του Λαμπράκη, ο Jean-Louis Trintignant στο ρόλο του ανακριτή Σαρτζετάκη και η Ειρήνη Παπά στο ρόλο της συζύγου του Λαμπράκη.
Κάθε χρόνο τον Μάϊο οργανώνεται ειρηνιστική πορεία στη μνήμη του από την πατρίδα του την Κερασίτσα στην Τρίπολη.
Kατά την περίοδο της Γερμανοϊταλικής κατοχής έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση . Το 1943 ίδρυσε την "Ένωση των Ελλήνων Αθλητών" και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων ενίσχυσε τα λαϊκά συσσίτια.Μετά τις σπουδές του έκανε το διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και αργότερα έγινε υφηγητής της Ιατρικής Σχολής στην έδρα της Γυναικολογίας. Δραστήριος, παράλληλα διατηρούσε κλινική στην οποία δέχεται δωρεάν τους φτωχούς.
Με προοδευτικό προσανατολισμό και αριστερή ιδεολογία, ο Γ. Λαμπράκης δραστηριοποιήθηκε έντονα στο φιλειρηνικό κίνημα της εποχής, το κίνημα ειρήνης, που μεταξύ άλλων έβαλε κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, και συνεργάστηκε με την ΕΔΑ. Στις εκλογές του 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος (Π.Α.Μ.Ε.). Τον ίδιο χρόνο με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε η "Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη". Με την ιδιότητα του ως αντιπροέδρου της έλαβε μέρος σε διεθνείς ειρηνικές εκδηλώσεις. Δέχεται πολλές φορές απειλές για τη ζωή του, αλλά συνεχίζει απτόητος τη δράση του.
Στις 21-4-63 το κίνημα ειρήνης οργανώνει την πρώτη ειρηνιστική πορεία από το Μαραθώνα. Πρωτοστατεί ο Γ. Λαμπράκης. Η αστυνομία επεμβαίνει ανακόπτοντας την πορεία και κάνει πολλές συλλήψεις. Μεταξύ άλλων συλλαμβάνεται και ο Μ. Θεοδωράκης. Ο Λαμπράκης όμως, προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, προχωρά θαρραλέα και φθάνει μόνος του στο τέρμα της πορείας κρατώντας ένα πλακάτ με το σύνθημα της ειρήνης. Οι αστυνομικοί στο τέλος, πέφτοντας επάνω του, τον συλλαμβάνουν.
Στις 22 Μαϊου του 1963 αμέσως μετά τη λήξη μιας συγκέντρωσης φιλειρηνιστών στη Θεσσαλονίκη, στην οποία ο Λαμπράκης ανέπτυξε τις θέσεις του για την ειρήνη, ένα τρίκυκλο με επιβαίνοντες τους παρακρατικούς Ε. Εμμανουηλίδη και Σ. Γκοτζαμάνηπέφτει επάνω του. Ο Λαμπράκης τραυματίζεται θανάσιμα και αργότερα, στις 27 Μαϊου, πεθαίνει. Την επομένη γίνεται πάνδημη κηδεία του στην Αθήνα όπου 500.000 κόσμου τον συνοδεύει με συνθήματα κατά της κυβέρνησης και του παρακράτους ¨("Δημοκρατία", "ο Λαμπράκης Ζεί!"). Η δολοφονία του προκαλεί σφοδρή λαϊκή αντίδραση και αποκαλύπτει τη δράση του παρακράτους με την ανοχή της κυβέρνησης της ΕΡΕ και τη κάλυψη των αρχών. Κεντρικό ρόλο στη διαλεύκανση και στις αποκαλύψεις του ρόλου των παρακρατικών παίζουν ο ανακριτής Χ. Σαρτζετάκης και ο εισαγγελέας Π. Δελαπόρτας αντιστεκόμενοι στις ασκούμενες πιέσεις.
Στη συνέχεια σηματοδοτούνται ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις με αποκορύφωμα την παραίτηση και την αποχώρηση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στο Παρίσι. Η πορεία ειρήνης στο Μαραθώνα από τότε θεσμοθετείται και γίνεται στη μνήμη του. Πολλοί νέοι πυκνώνουν τις τάξεις της "Νεολαίας Λαμπράκη", νεολαϊστικης οργάνωσης αριστερού προσανατολισμού, που έχει πρώτο γραμματέα το Μ. Θεοδωράκη. Η οργάνωση αυτή διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο αριστερό και δημοκρατικό κίνημα της εποχής.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μένει από τότε στη συνείδηση ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού σαν το σύμβολο του αγώνα ενάντια στην οπισθοδρόμηση, την πολιτική φίμωση, το παλάτι και την εξάρτηση από την αμερικανοκρατία. Σαν το εθνικό σύμβολο για τη Δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η ζωή και ο θάνατος του Λαμπράκη ενέπνευσε το συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό στη συγγραφή του πολιτικού μυθιστορήματος "Ζ". Το 1969 ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς γυρίζει το βιβλίο στην ομώνυμη ταινία που γνώρισε μεγάλη απήχηση και επιτυχία και βραβεύτηκε στο φεστιβάλ των Καννών το 1969. Πρωταγωνιστούν ο Yves Montand στο ρόλο του Λαμπράκη, ο Jean-Louis Trintignant στο ρόλο του ανακριτή Σαρτζετάκη και η Ειρήνη Παπά στο ρόλο της συζύγου του Λαμπράκη.
Κάθε χρόνο τον Μάϊο οργανώνεται ειρηνιστική πορεία στη μνήμη του από την πατρίδα του την Κερασίτσα στην Τρίπολη.
Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008
Το «Μανιφέστο για μια σύγχρονη Αριστερά»
Το «Μανιφέστο για μια σύγχρονη Αριστερά» δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα«Λε Μοντ» από τους «Γράκχους»,μια ένωση που ίδρυσαν πρώην συνεργάτεςτου Φρανσουά Μιτεράν και των κυβερνήσεων των πρωθυπουργών Μισέλ Ροκάρ,Πιέρ Μπερεγκοβουά και Λιονέλ Ζοσπέν. «Η Αριστερά είναι η δύναμη αυτώνπου δεν έχουν δύναμη, η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή», αρχίζει το κείμενο και αναφέρει «15 αξίες για δράση», που έχουν συνοπτικά ως εξής:
1. Η σύγχρονη Αριστερά είναι δημοκρατική. Πιστεύει στην εξουσία τουλαού, από τον λαό, για τον λαό. Ωστόσο, εξουσία στον λαό δεν σημαίνειεξουσία στους λαϊκιστές. Σε όποιους πιστεύουν πως μπορούν να νικήσουναπλουστεύοντας τα προβλήματα, αφυπνίζοντας τα ένστικτα καιπυροδοτώντας τα πάθη, απαντάμε ότι ο λαός καταλαβαίνει τηνπολυπλοκότητα του πραγματικού.
2. Η σύγχρονη Αριστερά είναι φιλελεύθερη. Αρνείται να παραδώσει στηΔεξιά αυτήν την ωραία λέξη που γεννήθηκε στην Αριστερά. Πιστεύει στηνομιμότητα του κράτους δικαίου, στην αποτελεσματικότητα τωνπρωτοβουλιών της κοινωνίας των πολιτών και στην αναγκαιότητα τωναντιεξουσιών.
3. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει την ολοκλήρωση. Πιστεύει στηνελευθερία της συνείδησης και της γνώμης σε μια πολυπολιτισμικήκοινωνία. Υποστηρίζει ταυτόχρονα ότι η κοσμική ουδετερότητα τουδημόσιου χώρου πρέπει να είναι εγγυημένη.
4. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει την εργασία, την οποία θεωρείθεμελιώδη αξία για την ολοκλήρωση. Γνωρίζει πως μια δυναμική οικονομίαδεν είναι μια οικονομία που δεν καταστρέφει θέσεις εργασίας, αλλά μιαοικονομία που δημιουργεί περισσότερες από όσες καταργεί. Ηπροτεραιότητα της Αριστεράς δεν είναι να υπερασπίζεται καθεμία θέσηεργασίας, αλλά να εξασφαλίζει κάθε εργαζόμενο, επιτρέποντάς του ναέχει πρόσβαση σε μια εργασία, να αλλάζει δουλειά, αν θέλει, και να μηφοβάται να την αλλάξει, αν πρέπει.
5. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει τις κανονιστικές ρυθμίσεις καιπιστεύει στον ρυθμιστικό ρόλο των δημόσιων εξουσιών και στην αποστολήτους να διορθώνουν τις κοινωνικές ανισότητες.
6. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει την αναδιανομή. Δεν πιστεύει πως ησυσσώρευση του πλούτου σε μερικούς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τηνπρόοδο όλων. Αντιθέτως, πιστεύει πως η διαρκής μάχη για την ισότηταείναι κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά αποτελεσματική. Μάχη για ισότηταευκαιριών πρώτα, μέσω του αγώνα κατά της αναπαραγωγής του κοινωνικούχάσματος στα σχολεία. Για διόρθωση των ανισοτήτων έπειτα, όσον αφοράτο εισόδημα, αλλά και την πρόσβαση στην εργασία, την κατοικία, τιςμεταφορές, την υγεία.
7. Η σύγχρονη Αριστερά είναι προοδευτική. Πιστεύει πως η επιστημονικήπρόοδος και ο τεχνολογικός νεωτερισμός είναι πάντα παράγοντεςευημερίας για τους πολλούς και μερικές φορές δίνουν ευκαιρία για νααμφισβητηθούν προνόμια κληρονομημένα από το παρελθόν.
8. Η σύγχρονη Αριστερά είναι το κόμμα της παιδείας. Θέλει ταυτόχρονατην ακαδημαϊκή υπεροχή και τον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στη γνώση.Αρνείται να επιλέξει ανάμεσα σε μια μέτρια μαζική παιδεία ή μια υψηλήπαιδεία, που αποτελεί όμως προνόμιο της ελίτ. Ο ακρογωνιαίος λίθος τηςκοινωνικής προόδου βρίσκεται σ' ένα μαζικό εκπαιδευτικό σύστημα πουεκδημοκρατίζει την υπεροχή, προωθεί την πρόσβαση όλων στην κουλτούρακαι μάχεται εναντίον της αναπαραγωγής κοινωνικών ανισοτήτων,προετοιμάζοντας τους σπουδαστές για απαιτητική και κινητική αγοράεργασίας.
9. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει το δικαίωμα στην ασφάλεια, το οποίοαναγνωρίζει ως ουσιώδες στοιχείο του κοινωνικού συμβολαίου. Θα είναισκληρή εναντίον των εγκληματιών, αλλά θα είναι επίσης σκληρή εναντίοντων αιτιών του εγκλήματος.
10. Η σύγχρονη Αριστερά είναι οικολογική. Υπερασπίζεται το δικαίωμαόλων των ανθρώπων σε ουσιώδη αγαθά, όπως η ποιότητα του αέρα και ηπρόσβαση στο νερό
11. Η σύγχρονη Αριστερά είναι ευρωπαϊκή. Επειδή η Ευρώπη είναι το μέσογια να ξεπεραστούν οι εθνικοί εγωισμοί στη Γηραιά Ήπειρο και για ναυψωθεί στη συναυλία των εθνών μια φωνή υπέρ μιας νέας παγκόσμιαςτάξης, αλληλεγγύης και δικαίου.
12. Η σύγχρονη Αριστερά είναι διεθνιστική. Πιστεύει στο παλιό όνειρομιας νέας διεθνούς τάξης θεμελιωμένης στην ειρήνη, το δίκαιο και τηνανάπτυξη. Πιστεύει πως το καθήκον της επέμβασης συμβάλλει στην πρόοδοτων πολιτισμών.
13. Η σύγχρονη Αριστερά είναι ηθική. Πιστεύει πως οι ηγετικές τάξειςείναι ανάγκη να δίνουν το παράδειγμα τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο καιστη διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων.
14. Η σύγχρονη Αριστερά είναι ρεαλιστική. Πιστεύει πως πρέπει ναυπάρξει διαπαιδαγώγηση για την αλλαγή, πως είναι ανάγκη να δίνονταιεξηγήσεις.
15. Η σύγχρονη Αριστερά θέλει τον μετασχηματισμό. Θέλει να αλλάξει τηζωή καταργώντας το απαράδεκτο, κάθε φορά που αυτό είναι εφικτό.Αρνείται τη μοιρολατρία, θέλει να φέρει την ελπίδα χωρίς να σπείρειψευδαισθήσεις.
1. Η σύγχρονη Αριστερά είναι δημοκρατική. Πιστεύει στην εξουσία τουλαού, από τον λαό, για τον λαό. Ωστόσο, εξουσία στον λαό δεν σημαίνειεξουσία στους λαϊκιστές. Σε όποιους πιστεύουν πως μπορούν να νικήσουναπλουστεύοντας τα προβλήματα, αφυπνίζοντας τα ένστικτα καιπυροδοτώντας τα πάθη, απαντάμε ότι ο λαός καταλαβαίνει τηνπολυπλοκότητα του πραγματικού.
2. Η σύγχρονη Αριστερά είναι φιλελεύθερη. Αρνείται να παραδώσει στηΔεξιά αυτήν την ωραία λέξη που γεννήθηκε στην Αριστερά. Πιστεύει στηνομιμότητα του κράτους δικαίου, στην αποτελεσματικότητα τωνπρωτοβουλιών της κοινωνίας των πολιτών και στην αναγκαιότητα τωναντιεξουσιών.
3. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει την ολοκλήρωση. Πιστεύει στηνελευθερία της συνείδησης και της γνώμης σε μια πολυπολιτισμικήκοινωνία. Υποστηρίζει ταυτόχρονα ότι η κοσμική ουδετερότητα τουδημόσιου χώρου πρέπει να είναι εγγυημένη.
4. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει την εργασία, την οποία θεωρείθεμελιώδη αξία για την ολοκλήρωση. Γνωρίζει πως μια δυναμική οικονομίαδεν είναι μια οικονομία που δεν καταστρέφει θέσεις εργασίας, αλλά μιαοικονομία που δημιουργεί περισσότερες από όσες καταργεί. Ηπροτεραιότητα της Αριστεράς δεν είναι να υπερασπίζεται καθεμία θέσηεργασίας, αλλά να εξασφαλίζει κάθε εργαζόμενο, επιτρέποντάς του ναέχει πρόσβαση σε μια εργασία, να αλλάζει δουλειά, αν θέλει, και να μηφοβάται να την αλλάξει, αν πρέπει.
5. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει τις κανονιστικές ρυθμίσεις καιπιστεύει στον ρυθμιστικό ρόλο των δημόσιων εξουσιών και στην αποστολήτους να διορθώνουν τις κοινωνικές ανισότητες.
6. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει την αναδιανομή. Δεν πιστεύει πως ησυσσώρευση του πλούτου σε μερικούς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τηνπρόοδο όλων. Αντιθέτως, πιστεύει πως η διαρκής μάχη για την ισότηταείναι κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά αποτελεσματική. Μάχη για ισότηταευκαιριών πρώτα, μέσω του αγώνα κατά της αναπαραγωγής του κοινωνικούχάσματος στα σχολεία. Για διόρθωση των ανισοτήτων έπειτα, όσον αφοράτο εισόδημα, αλλά και την πρόσβαση στην εργασία, την κατοικία, τιςμεταφορές, την υγεία.
7. Η σύγχρονη Αριστερά είναι προοδευτική. Πιστεύει πως η επιστημονικήπρόοδος και ο τεχνολογικός νεωτερισμός είναι πάντα παράγοντεςευημερίας για τους πολλούς και μερικές φορές δίνουν ευκαιρία για νααμφισβητηθούν προνόμια κληρονομημένα από το παρελθόν.
8. Η σύγχρονη Αριστερά είναι το κόμμα της παιδείας. Θέλει ταυτόχρονατην ακαδημαϊκή υπεροχή και τον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στη γνώση.Αρνείται να επιλέξει ανάμεσα σε μια μέτρια μαζική παιδεία ή μια υψηλήπαιδεία, που αποτελεί όμως προνόμιο της ελίτ. Ο ακρογωνιαίος λίθος τηςκοινωνικής προόδου βρίσκεται σ' ένα μαζικό εκπαιδευτικό σύστημα πουεκδημοκρατίζει την υπεροχή, προωθεί την πρόσβαση όλων στην κουλτούρακαι μάχεται εναντίον της αναπαραγωγής κοινωνικών ανισοτήτων,προετοιμάζοντας τους σπουδαστές για απαιτητική και κινητική αγοράεργασίας.
9. Η σύγχρονη Αριστερά υποστηρίζει το δικαίωμα στην ασφάλεια, το οποίοαναγνωρίζει ως ουσιώδες στοιχείο του κοινωνικού συμβολαίου. Θα είναισκληρή εναντίον των εγκληματιών, αλλά θα είναι επίσης σκληρή εναντίοντων αιτιών του εγκλήματος.
10. Η σύγχρονη Αριστερά είναι οικολογική. Υπερασπίζεται το δικαίωμαόλων των ανθρώπων σε ουσιώδη αγαθά, όπως η ποιότητα του αέρα και ηπρόσβαση στο νερό
11. Η σύγχρονη Αριστερά είναι ευρωπαϊκή. Επειδή η Ευρώπη είναι το μέσογια να ξεπεραστούν οι εθνικοί εγωισμοί στη Γηραιά Ήπειρο και για ναυψωθεί στη συναυλία των εθνών μια φωνή υπέρ μιας νέας παγκόσμιαςτάξης, αλληλεγγύης και δικαίου.
12. Η σύγχρονη Αριστερά είναι διεθνιστική. Πιστεύει στο παλιό όνειρομιας νέας διεθνούς τάξης θεμελιωμένης στην ειρήνη, το δίκαιο και τηνανάπτυξη. Πιστεύει πως το καθήκον της επέμβασης συμβάλλει στην πρόοδοτων πολιτισμών.
13. Η σύγχρονη Αριστερά είναι ηθική. Πιστεύει πως οι ηγετικές τάξειςείναι ανάγκη να δίνουν το παράδειγμα τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο καιστη διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων.
14. Η σύγχρονη Αριστερά είναι ρεαλιστική. Πιστεύει πως πρέπει ναυπάρξει διαπαιδαγώγηση για την αλλαγή, πως είναι ανάγκη να δίνονταιεξηγήσεις.
15. Η σύγχρονη Αριστερά θέλει τον μετασχηματισμό. Θέλει να αλλάξει τηζωή καταργώντας το απαράδεκτο, κάθε φορά που αυτό είναι εφικτό.Αρνείται τη μοιρολατρία, θέλει να φέρει την ελπίδα χωρίς να σπείρειψευδαισθήσεις.
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ
Το σύνολο των συμπολιτών μας βιώνει την τελευταία περίοδο μεγάλη ανασφάλεια.
Υπεύθυνη για αυτήν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι η κυβέρνηση, οι επιλογές της και οι πρακτικές της . Έχει αποκλειστικά την ευθηνή για την μεθοδευμένη απραξία εδώ και τέσσερα χρονιά. Έχουμε δυστυχώς μια κυβέρνηση, που από το 2004 μέχρι και σήμερα, υπονομεύει συστηματικά το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας το μέλλον του ελληνικού λαού το μέλλον του Έλληνα εργαζομένου το μέλλον του Έλληνα φοιτητή.
Η κυβέρνηση δεν προτείνει τίποτα
Η ΜΑΧΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ .ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΘΑ ΤΗΝ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ.
Υπεύθυνη για αυτήν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι η κυβέρνηση, οι επιλογές της και οι πρακτικές της . Έχει αποκλειστικά την ευθηνή για την μεθοδευμένη απραξία εδώ και τέσσερα χρονιά. Έχουμε δυστυχώς μια κυβέρνηση, που από το 2004 μέχρι και σήμερα, υπονομεύει συστηματικά το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας το μέλλον του ελληνικού λαού το μέλλον του Έλληνα εργαζομένου το μέλλον του Έλληνα φοιτητή.
Η κυβέρνηση δεν προτείνει τίποτα
Η ΜΑΧΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ .ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΘΑ ΤΗΝ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ.
Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008
DVD=ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΣ=ΧΧΧ(ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ)
ΣΚΛΗΡΟ ΠΟΡΝΟ ΣΤΑ DVD......ΧΧΧ.......
ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ......ΑΙΣΧΟΣ
ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΡΑ!!!!!
ΕΙΣΤΕ ΟΙ ΝΤΡΟΠΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.......
ΣΕΜΝΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ!!!!!
ΣΕΜΝΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ.................
ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ......ΑΙΣΧΟΣ
ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΡΑ!!!!!
ΕΙΣΤΕ ΟΙ ΝΤΡΟΠΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.......
ΣΕΜΝΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ!!!!!
ΣΕΜΝΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ.................
Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
1. 1. Το ΠΑΣΟΚ είναι Σοσιαλιστικό κόμμα
Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα σοσιαλιστικό κίνημα που έχει ως τελικό, προγραμματικό στόχο την επικράτηση των αρχών και ιδεών του σοσιαλισμού στην Ελληνική κοινωνία. Ως σοσιαλιστικό κόμμα που δραστηριοποιείται στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού συστήματος προωθεί «ρήξεις» και επιχειρεί « ελέγχους» σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας, της κοινωνίας, του πολιτισμού.Η διαρκής μεταβολή των οικονομικών, τεχνολογικών, δημογραφικών, κοινωνικών συνθηκών επιβάλλουν στο ΠΑΣΟΚ και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό κόμμα συνεχή προσαρμογή της τακτικής τους και την επεξεργασία πειστικών απαντήσεων στους εργαζομένους και τους λαούς της Ευρώπης. Το πλαίσιο των απαντήσεων στις μεγάλες προκλήσεις δεν μπορεί παρά να καθορίζεται από τις σοσιαλιστικές αρχές της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ελευθερίας και της ευημερίας. Σε αυτή τη βάση καλούμαστε να σχεδιάσουμε το νέο κοινωνικό κράτος που απαιτεί η εποχή μας.
2. Το Κοινωνικό Κράτος δεν ταυτίζεται με τον Σοσιαλισμό.
Το κοινωνικό κράτος και η κοινωνική πολιτική αποτέλεσαν ιστορικά επιτεύγματα των αναπτυγμένων βιομηχανικών κοινωνιών και της κοινωνικής αντιπαράθεσης. Ο αρχικός στόχος της αντιμετώπισης των κοινωνικών κινδύνων όπως π.χ. αρρώστια, αναπηρία, γηρατειά ανεργία μετατράπηκε βαθμιαία σε μια συνολική πολιτική αναπαραγωγής της μισθωτής εργασίας αλλά και του κεφαλαίου και μάλιστα σε διευρυμένη βάση. Ο καπιταλισμός του 20ού αιώνα είναι αδιανόητος χωρίς τον καθοριστικό ρόλο του κοινωνικού κράτους. Το τελευταίο εξασφάλισε κοινωνική ειρήνη, συναίνεση και τη νομιμοποίηση του συστήματος.Παράλληλα βρήκαν έκφραση παλαιές αρχές του σοσιαλιστικού κινήματος όπως η κοινωνική αλληλεγγύη που επανενώνοντας το άτομο με την ομάδα, την κοινωνία, αναιρούσε την ατομοκεντρική αρχή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Ετσι στα πλαίσια του Κοινωνικού Κράτους και του Κράτους-Δικαίου -μιάς άλλης κατάκτησης του 20ου αιώνα- βρήκε πρόσφορο έδαφος η αναγέννηση των ιδεών της ισότητας, ελευθερίας και ευημερίας.Ωστόσο, κοινωνικό κράτος και κοινωνική πολιτική δεν άλλαξαν τη φύση του καπιταλισμού. Ο τελευταίος μεταβάλλει μόνο την ιστορική μορφή που εμφανίζεται κάθε φορά.Η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής συνεχίζει να εμποδίζει την πλήρη υλοποίηση των στόχων της ισότητας, της ελευθερίας και της ευημερίας όλων των πολιτών με βάση τις ανάγκες τους.
3. Η Κοινωνική πολιτική δεν είναι προνόμιο των Σοσιαλιστών
Τα σοσιαλιστικά, εργατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα πρωτοστάτησαν στην οικοδόμηση και την διαμόρφωση του κλασσικού κοινωνικού κράτους.Παράλληλα όμως και συντηρητικά κόμματα, όπως π.χ. στην Γερμανία ανέλαβαν σημαντικές πρωτοβουλίες και προώθησαν προοδευτικά συστήματα κοινωνικής πολιτικής. Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει τέλος ότι ο μοντέρνο κοινωνικό κράτος δεν έχει τις ρίζες του μόνο στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα. Εξίσου σπουδαία ήταν η παρέμβαση και επιρροή των μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας. Επομένως το Κοινωνικό Κράτος δεν αποτελεί μονοπώλιο ενός κόμματος ή μιας κοινωνικής τάξης.Σε αυτά τα πλαίσια οι σοσιαλιστές δεν μπορούν να θεωρούν το κοινωνικό κράτος και μάλιστα στην κλασσική μορφή του όπως το γνωρίσαμε έως σήμερα, προγραμματικό στόχο και τελική επιδίωξή τους. Η ταύτιση με τον Σοσιαλισμό που επιχειρείται από την πλέον συντηρητική μερίδα των σοσιαλιστών είναι ανιστόρητη και πολιτικά ανεφάρμοστη. Εξιδανικεύει το ατελές και μονιμοποιεί το παροδικό.Αδυνατεί να εξηγήσει την λειτουργία του καπιταλισμού και να αναλύσει την ουσία του Σοσιαλισμού. Ωστόσο στην Κοινωνική Πολιτική συνυπάρχουν δύο στοιχεία τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι σοσιαλιστές ως επιβεβαίωση της ιδεολογίας τους και ενδιάμεσους προγραμματικούς στόχους: Είναι η Κοινωνική αλληλεγγύη και η αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος.
4. Η Κοινωνική πολιτική ως Αλληλεγγύη.
Η σημασία και ο ρόλος του κοινωνικού κράτους δεν μειώνεται από αυτές τις παρατηρήσεις.Αντίθετα, η υπογράμμιση της ιστορικότητάς του καθώς και των ευρύτατων κοινωνικών συμφερόντων που το γέννησαν, συμβάλουν στην κατανόηση και αξιολόγηση του φαινομένου.Συμβάλλουν στη διαπίστωση ότι η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης στον καπιταλισμό μπορεί να επιτευχθεί. Μεταβάλλει όμως μορφή και βαθμό έντασης ανάλογα τις συνθήκες και τους όρους αναπαραγωγής του κεφαλαίου.Όπως στην εποχή του κευνσιανού συμβιβασμού έτσι και στην εποχή της διεθνοποιημένης οικονομίας, πολιτική των σοσιαλιστικών κομμάτων, εφόσον δεν μπορούν να αλλάξουν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, παραμένει ο έλεγχος των ακραίων μορφών τους.Εάν κατά την προηγούμενη περίοδο, η αλληλεγγύη εκφραζόταν ως επιταγή ενσωμάτωσης στον εθνικό κύκλο αναπαραγωγής του κεφαλαίου, σήμερα παίρνει την μορφή απόκρουσης του αποκλεισμού που γεννά το διεθνοποιημένο χρηματιστικό κεφάλαιο.Η νέα αλληλεγγύη πρέπει να συμπεριλαμβάνει τους αποκλεισμένους από την εργασία πολίτες, τα αποκλεισμένα από την ανάπτυξη έθνη, τις αποκλεισμένες από την κοινωνία ομάδες (εθνικές, θρησκευτικές, αρρώστους φορείς κ.λ.π.) τις αποκλεισμένες από την πρόοδο περιοχές.
5. Η Κοινωνική πολιτική ως Αναδιανομή.
Το βασικό μέσο για την επίτευξη της αλληλεγγύης και των κοινωνικοπολιτικών στόχων ήταν και πρέπει να παραμείνει η αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος. Εθελοντικές υπηρεσίες, αυτοβοήθεια, κοινοτική οργάνωση κ.α. δεν μπορούν να υποκαταστήσουν παρά μόνο οριακά, τις κεντρικές επιλογές μιας οργανωμένης κοινωνίας πολιτών που θα αποφασίζει ελεύθερα για τη χρησιμοποίηση ενός σημαντικού μέρους του εθνικού εισοδήματος. Τα κριτήρια αυτής της αναδιανομής ωστόσο μεταβάλλονται καθώς μεταβάλλονται οι ανάγκες, οι προτεραιότητες της κοινωνικής προστασίας και οι οικονομικές διαθεσιμότητες.Η Αναδιανεμητική διαδικασία έχει ανάγκη από έναν κεντρικό δημοσιονομικό μηχανισμό συλλογής πόρων. Για διεθνείς ολοκληρώσεις όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, τούτο παραμένει ακόμη ζητούμενο. Για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις συζητώνται προτάσεις όπως ο φόρος πάνω στις διεθνείς συναλλαγές του Τοϋμπιν. Για τις εθνικές οικονομίες προβάλλουν ως επιτακτική ανάγκη μεταρρυθμίσεις των φορολογικών συστημάτων.Η κοινωνική ρύθμιση και τα κοινωνικά δικαιώματα αποτέλεσαν ένα δεύτερο μέσο άσκησης κοινωνικής πολιτικής - καθώς τα εθνικά σύνορα καταργούνται, αμφισβητούνται βασικές κοινωνικές ρυθμίσεις της αγοράς εργασίας, της κοινωνικής προστασίας, ασφάλισης και πρόνοιας.Η ανα-ρύθμιση του εργατικού και κοινωνικού δικαίου προβάλλει ως αναπόφευκτη ανάγκη.Η προσαρμογή στις νέες ευέλικτες μορφές εργασίας και παραγωγής γεννά νέες μορφές σχέσεων μεταξύ των παραγωγικών υποκειμένων που δεν έχουν ακόμη αποτυπωθεί νομικά.
6. Το ΠΑΣΟΚ δημιουργός του Κοινωνικού Κράτους στην Ελλάδα.
Το Κοινωνικό Κράτος στην Ελλάδα είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ και είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό. Με μια ιστορική καθυστέρηση που μετρά δεκαετίες διαμορφώθηκε και εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα ολοκληρωμένη κοινωνική πολιτική.Η δεκαετία του 80’, είναι μια κερδισμένη δεκαετία για την χώρα μας, καθώς είναι η δεκαετία του Κοινωνικού Εκσυγχρονισμού. Το ΠΑΣΟΚ συγκρότησε νέους κοινωνικούς θεσμούς και βελτίωσε ουσιαστικά την κοινωνική προστασία. Οι κοινωνικές δαπάνες αυτό το διάστημα προσέγγισαν τις δαπάνες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έτσι καλύφθηκε η διαφορά στην καθυστέρηση που υπήρχε σε ζητήματα κοινωνικής προστασίας.Η κοινωνική σύγκληση με την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν έργο του κόμματός μας.Οι ελλείψεις και αδυναμίες που παρατηρήθηκαν στην διαδικασία εφαρμογής ή χρηματοδότησης των νέων κοινωνικών θεσμών δεν ακυρώνουν την μεγάλη αυτή προσφορά.Στις νέες συνθήκες του 21ου αιώνα και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας το ΠΑΣΟΚ καλείται να συνεχίσει αυτό το έργο. Η Οικονομική, Νομισματική και κοινωνική σύγκλιση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες παραμένει αμετάθετος στόχος. Για να διατηρήσουμε ωστόσο το Κοινωνικό Κράτος πρέπει να το αλλάξουμε. Και τούτο διότι έχει μεταβληθεί το περιβάλλον και οι όροι που επηρεάζουν την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
7. Όροι συγκρότησης του κλασσικού Κράτους-Πρόνοιας.
Το κλασσικό κράτος - Πρόνοιας όπως διαμορφώθηκε μεταπολεμικά βασίστηκε σε έξι πυλώνες που ταυτόχρονα συγκροτούσαν το πλαίσιο τροφοδότησης και ανάπτυξής του:α) Την εθνική αγορά. Η προστασία της εργασίας ήταν ουσιαστικά προστασία της εθνικής εργασίας. Μισθοί αλλά και κοινωνικές παροχές διαμορφώνονταν με βάση την εθνική οικονομία και στα πλαίσια εθνικών μακροοικονομικών πολιτικών, που καθόριζαν αποκλειστικά οι εθνικές Κυβερνήσεις.β) Την μαζική παραγωγή και το φορντικό μοντέλο εργασίας.Ο τύπος αυτός της παραγωγής ενιαιοποιούσε τις κοινωνικές ανάγκες και τους κοινωνικούς κινδύνους ενώ διευκόλυνε την συλλογική τους αντιμετώπιση. Οι συγκεκριμένοι θεσμοί κοινωνικής προστασίας που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά προϋπέθεταν τον «συλλογικό», «τυποποιημένο», «διαχρονικό» εργάτη με τις ίδιες ανάγκες και δικαιώματα.γ) Την πλήρη απασχόληση: Ως αίτημα συνδιαμόρφωνε το προφίλ του Κράτους-Πρόνοιας επιτελώντας ταυτόχρονα νομιμοποιητική λειτουργία. Ως οικονομική επίδοση παράλληλα, συνέβαλλε αποφασιστικά στην χρηματοδότηση της κοινωνικής πολιτικής.δ) Το ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα: Μαζί με το παρεμβατικό κράτος αποτέλεσε τον πλέον ισχυρό παράγοντα γέννησης, ισχυροποίησης και σταθεροποίησης του κοινωνικού κράτους.ε) Την ευνοϊκή δημογραφική πυραμίδα: Το μικρό μέσο προσδόκιμο όριο ζωής σε συνδυασμό με το υψηλό ποσοστό γεννήσεων επέτρεπαν την συσσώρευση πόρων στα ασφαλιστικά ταμεία για την άνετη χρηματοδότηση της κοινωνικής προστασίας.ζ) Την οικογένεια: Οι θεσμοί της κοινωνικής προστασίας (οικογενειακή πολιτική, συντάξεις, επιδόματα, στεγαστική πολιτική κ.λ.π.) σχεδιάστηκαν για την πυρηνική οικογένεια δηλ. πατέρας, μητέρα, παιδιά. Η άθροιση του εισοδήματος των δύο εργαζομένων γονέων μείωνε το βάρος που αναλάμβανε η κοινωνία.
8. Οι νέες προκλήσεις
Αυτές οι προϋποθέσεις σήμερα δεν υπάρχουν ή βρίσκονται σε διαδικασία εξαφάνισής τους. Το νέο, μεταφορντικό μοντέλο εργασίας επιβάλλει την ευελιξία στην παραγωγή. Απορρίπτει την τυποποίηση, την μαζική παραγωγή, διαφοροποιεί τις ανάγκες.Οι υπηρεσίες ως κλάδος και η αυτοαπασχόληση ως δραστηριότητα αντικαθιστούν ραγδαία την βιομηχανική παραγωγή και τον μισθωτό εργαζόμενο. Ο νέος τύπος εργαζόμενου έχει διαφορετικές κοινωνικές ανάγκες, υφίσταται διαφορετικούς κινδύνους, απαιτεί νέες μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης που αποκλείουν τον αποκλεισμό και τον στιγματισμό. Η παγκοσμιοποιημένη αγορά δεν μπορεί να εγγυηθεί τον μισθό του ενώ η δημογραφική γήρανση και η ανεργία κατατρώγουν τις εισφορές του στην κοινωνική ασφάλιση και θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την κάποτε σίγουρα σύνταξή του. Τέλος με τη αύξηση του αριθμού των διαζυγίων και των μονογονικών οικογενειών, τίθεται το θέμα της «εξατομίκευσης» των κοινωνικών δικαιωμάτων που απαιτεί πρόσθετους πόρους καθώς ως βάση διαμόρφωσης οικογενειακής πολιτικής λαμβάνεται πλέον το ατομικό εισόδημα του γονέα.Οι νέες προκλήσεις αντιπροσωπεύουν οικονομικές, κοινωνικές, δημογραφικές κ.α. εξελίξεις που έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα. Δεν εκφράζουν στο σύνολό τους την στρατηγική μιας τάξης, ενός κράτους, μιας παράταξης.Γι’ αυτό και δεν αρκεί η βούληση ενός κόμματος μιας ομάδας ανθρώπων για να αναστραφούν.Είναι μη αναστρέψιμες εξελίξεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη στη χάραξη της στρατηγικής των σοσιαλιστικών κομμάτων.
9. Οι απαντήσεις: Ο νεοφιλελευθερισμός, η κλασσική σοσιαλδημοκρατία.
Ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς κοιτάζει προς τα πίσω και αρνείται αυτές τις αλλαγές. Ταυτίζοντας το σοσιαλιστικό πρόγραμμα με το κοινωνικό κράτος του 20ου αιώνα επιχειρεί να «προστατεύσει» την σοσιαλιστική προοπτική. Επιζητεί να διατηρήσει τον κλασσικό παρεμβατικό ρόλο του κράτους κεϋνσιανής έμπνευσης στην οικονομία και την κοινωνική προστασία. Θεωρεί την κοινωνική πολιτική ως το βασικό μέσο για τον κοινωνικό εξισωτισμό και το κοινωνικό κράτος ως την αποκορύφωση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ο έντονος και ασφυκτικός κρατισμός στην οικονομία παραμένει ως αίτημα και σκοπός αυτής της αντίληψης.
Στην αντίπερα όχθη, αναπτύσσεται το νεοφιλελεύθερο σχέδιο που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του διεθνοποιημένου χρηματιστικού κεφαλαίου. Ο νεοφιλελευθερισμός επιδιώκει την ελεύθερη λειτουργία των αγορών, τη συρρίκνωση του κράτους και των κρατικών δραστηριοτήτων, την κοινωνική απορρύθμιση και την εμπορευματοποίηση της κοινωνικής προστασίας.Θεωρεί ότι η αποχώρηση του κράτους από την οικονομία πρέπει να συνοδεύεται από την εξασθένιση και αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους. Οι κοινωνικές ανάγκες των πολιτών μπορούν να καλύπτονται μέσα από την συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας.Η βοήθεια και η πρόνοια του κράτους για την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής πρέπει να είναι η ελάχιστη δυνατή, ενώ η αντιμετώπιση των κοινωνικών κινδύνων πρέπει να παραχωρηθεί στην αγορά και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
10. Ο τρίτος δρόμος
Η σύγχρονη και δημιουργική Αριστερά ξεκινά από τις συντελούμενες αλλαγές προκειμένου να προωθήσει τους ενδιάμμεσους στόχους της. Το βασικό ερώτημα που καλείται να απαντήσει είναι πως μπορεί να επιτευχθεί η οικονομική και ταυτόχρονα κοινωνική ανάπτυξη. Μήπως αυτές οι δύο έννοιες αλληλοαναιρούνται όπως υποστηρίζουν πολλοί, αντιπαραθέτοντας το αγγλοσαξονικό στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο; Πως συνδέεται η υψηλή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με την δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης; Πώς συνδέονται περισσότερες επενδύσεις, περισσότερος πλούτος με μεγαλύτερη κοινωνική προστασία;Το νέο κοινωνικό κράτος, όπως προτείνεται από τους σοσιαλιστές πρέπει να εξασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και την κοινωνική προστασία. Η πρώτη, μέσα σε μια διεθνοποιημένη οικονομία, επιτυγχάνεται με την προσαρμογή και τον εκσυχρονισμό της αγοράς εργασίας. Την κατάργηση όλων των κρατικών ρυθμίσεων που επιβαρύνουν την δράση και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Μια τέτοια πολιτική έχει ωστόσο υψηλό κοινωνικό κόστος, αυξάνει την κοινωνική αστάθεια, τις ανισότητες και οδηγεί τους εργαζόμενους στην περιθωριοποίηση. Η διατήρηση της κοινωνικής σταθερότητας δεν μπορεί επομένως να εξασφαλισθεί παρά με την παρεμβολή ενός κατεξοχήν σταθεροποιητικού παράγοντα που μπορεί να είναι μόνο το κράτος. Η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας δεν μπορεί παρά να επιτείνει την αστάθεια και να απειλεί την κοινωνική συνοχή.Όσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμούμενη ευελιξία και κινητικότητα στην οικονομία, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η σταθερότητα και η ασφάλεια στις κοινωνικές σχέσεις.Είναι σαφές ότι αυτή η προσέγγιση είναι πολιτική και διαφέρει από εκείνες τις αντιλήψεις, νεοφιλελεύθερης απόχρωσης, που βλέπουν την κοινωνική προστασία αποκλειστικά από την οπτική και την τεχνική της χρηματοδότησης. Είναι βέβαιο ότι εάν επιλέξουμε αυτή την τελευταία οπτική ως αφετηρία της ανάλυσής μας τότε αναπόφευκτα οδηγούμαστε στις λύσεις της αγοράς και της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής προστασίας. Είναι πράγματι η «φθηνότερη» για το κοινωνικό σύνολο!Εάν ωστόσο αντιλαμβανόμαστε το νέο κοινωνικό κράτος ως μια διαλεκτική ενότητα μεταξύ Οικονομίας και Κοινωνίας, μεταξύ οικονομικής αποτελεσματικότητας και κοινωνικής σταθερότητας, τότε ο τρίτος ενδιάμεσος δρόμος εκφράζει αυθεντικά την νέα σοσιαλιστική στρατηγική στις συνθήκες του 21ου αιώνα.
ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
11. Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ως δημιουργός ανάπτυξης και θέσεων εργασίας.
Στην νέα διεθνοποιημένη οικονομία βασικό κύτταρο οικονομικής ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας γίνεται η επιχείρηση. Η εθνική οικονομία παύει να παίζει αυτό τον ρόλο που με επιτυχία έπαιξε τις τελευταίες δεκαετίες. Στις διεθνείς συναλλαγές τα διεθνή στάνταρντς και η διεθνής ανταγωνιστικότητα ανακηρύσσονται τελικό κριτήριο της οικονομικής επιτυχίας. Εθνικές προστατευτικές πολιτικές οιασδήποτε μορφής δεν δημιουργούν πλέον ούτε πλούτο, ούτε θέσεις εργασίας. Αυτή η πραγματικότητα πρέπει να αναγνωρισθεί από τους σοσιαλιστές και να αποτελέσει αφετηρία των αναλύσεων και της πολιτικής τους για το νέο κοινωνικό κράτος. Η νοσταλγία του εθνικού κράτους δεν είναι μόνο αναχρονισμός και μυωπία αλλά δημιουργεί και σύγχυση όσον αφορά τους στόχους και τα μέσα της νέας κοινωνικής πολιτικής.Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναλάβει σημαντικές ιδεολογικές και θεωρητικές προσπάθειες ώστε να αποδεσμευθεί η σκέψη των σοσιαλιστών από κρατικό - κεντρικά μοντέλα για την κοινωνική πολιτική (αλλά και τον σοσιαλισμό) που αντλούν από το πρόσφατο παρελθόν ενός περιχαρακωμένου εθνικού κοινωνικού κράτους. Η νέα κοινωνική αλληλεγγύη και η νέα αναδιανομή πρέπει να σχεδιαστούν με βάση την ανταγωνιστική επιχείρηση. Σε αυτή τη βάση πρέπει να προσδιοριστούν και οι ευθύνες των επιχειρήσεων για την κοινωνική συνοχή.
2. 12. Το νέο «ανταγωνιστικό» κράτος
Βασική αποστολή του νέου κοινωνικού κράτους πρέπει να είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Το κράτος πρέπει να βοηθήσει θετικά τις επιχειρήσεις στον εξορθολογισμό την εφαρμογή νέων τεχνολογιών και της καινοτομίας. Η αύξηση της απασχόλησης απαιτεί συνεχή εκπαίδευση και μετεκπαίδευση των εργαζομένων. Η δια βίου κατάρτιση αναδεικνύεται στην κατεξοχήν διαδικασία οικονομικής μεγέθυνσης και καταπολέμησης της ανεργίας.Αλλά και η ίδια η κοινωνική προστασία των ανέργων, αποκλεισμένων συμβάλλει στην εμπέδωση της ευελιξίας στην οικονομία και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης οικονομικής ανάπτυξης. Έτσι, η δημιουργία και συντήρηση των κοινωνικών υποδομών μετατρέπει την νέα κοινωνική πολιτική στον κυριότερο παραγωγικό συντελεστή.
13. Η Εκπαίδευση ως κύριος παράγοντας Οικονομικής Ανάπτυξης.
Στην Ελλάδα το νέο ανταγωνιστικό κράτος πρέπει να επενδύσει στην Εκπαίδευση. Η Εκπαίδευση αποτελεί πρωταρχικό στόχο όλων των κυβερνήσεων στην μάχη της Οικονομικής Ανάπτυξης.Η συνεχής επαγγελματική εκπαίδευση, μετεκπαίδευση και συνεχιζόμενη κατάρτιση είναι αναγκαία παρα ποτέ καθώς τα επόμενα χρόνια το 80% της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται θα είναι ξεπερασμένη. Ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να ενισχυθεί με ακόμα πιο ενεργητικούς ρυθμούς. Ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης αποτελεί τον καλλίτερο μηχανισμό επαγγελματικής επανένταξης και ανάπτυξης της οικονομίας.Υπάρχει ανάγκη για την επεξεργασία ενός μακροχρόνιου προγράμματος που θα συνδέει την εκπαίδευση όλων των μορφών με τον επαγγελματικό προσανατολισμό και τις διαμορφούμενες ανάγκες στην αγορά εργασίας.
14. Προσαρμογή και ευελιξία της αγοράς εργασίας.
Σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον όπου δεν ισχύουν πλέον παραδοσιακά εργαλεία όπως π.χ. συναλλαγματικές πολιτικές κ.α. η ευθύνη για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων μετατοπίζεται στην επενδύσεις και στην εισοδηματική πολιτική. Και εάν το πρώτο εναπόκειται κυρίως στους ίδιους τους επιχειρηματίες, το δεύτερο είναι θέμα του κράτους. Η ανα-ρύθμιση της αγοράς εργασίας προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη του ανταγωνισμού με χώρες που διαθέτουν φθηνότερο κόστος εργασίας. Οποιαδήποτε καθυστέρηση προσαρμογής θα κοστίσει εκροή επενδύσεων και θέσεις εργασίας. Δεν αρκούν ξόρκια και αφορισμοί για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Η δήθεν «αριστερή» κριτική της παγκοσμιοποίησης τονίζει την παρέμβαση της πολιτικής βούλησης για την απόρριψη τέτοιων προσαρμογών. Αυτή ωστόσο δεν αρκεί να αντιμετωπίσει «τη σιδερένια πειθαρχία που επιβάλλεται ο νόμος του ανταγωνισμού στην καπιταλιστική κοινωνία» όπως τόνιζε ο Κ. Μαρξ.
15. Η αγορά εργασίας στην Ελλάδα.
Εκτιμώ ότι στην Ελλάδα στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει ήδη προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, νομοθεσία για ωράριο, εποπτική λειτουργία επιθεωρήσεων εργασίας, εργασία αλλοδαπών κλπ).Ένας εκτεταμένος τομέας που καλύπτει τις νέες μορφές εργασίας (φασόν, τηλεεργασία, σύμβαση έργου κλπ.). είναι σχεδόν αρρύθμιστος, και ως εκ τούτου πεδίο άγριας εκμετάλλευσης. Νομοθετικές ρυθμίσεις είναι απαραίτητες.Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΔΕΚΟ) επικρατεί ένα άκαμπτο καθεστώς εργασιακών σχέσεων που συντηρεί «κεκτημένα» συντεχνιακά συμφέροντα ορισμένων ομάδων εργαζόμενων και συντελεί στην αύξηση των πολύ μεγάλων ελλειμμάτων αυτών των οργανισμών (Ολυμπιακή, ΟΤΕ, ΟΣΕ κλπ).Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επανεξετάσει τις εργασιακές σχέσεις σε αυτούς τους οργανισμούς, διότι διαφορετικά ο διεθνής ανταγωνισμός θα εγκαταστήσει σύντομα τις ξένες εταιρείες στη χώρα μας.
16. Το μη μισθολογικό κόστος εργασίας.
Παράλληλα με τους μισθούς, την ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης ενός προϊόντος, μιας οικονομίας διαμορφώνει και το μη μισθολογικό κόστος εργασίας, δηλαδή οι εισφορές για την κοινωνική ασφάλιση και προστασία που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις.Το μη μισθολογικό κόστος εργασίας πρέπει να θεωρείται στην Ελλάδα σχετικά υψηλό. Αποτρέπει ημεδαπές επιχειρήσεις από προσλήψεις νέου προσωπικού ενώ επενεργεί αρνητικά στις επενδυτικές αποφάσεις ξένων επιχειρήσεων για εγκατάστασή τους στην Ελλάδα.Η πολιτική που ακολουθούμε για την επιδότηση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας σε ορισμένες ομάδες με υψηλό δείκτη ανεργίας είναι σωστή όσον αφορά τον συγκεκριμένο στόχο, δηλαδή την καταπολέμηση της ανεργίας. Δεν απαντά όμως στο συνολικό στόχο που είναι οι επενδύσεις και η ανάπτυξη. Είναι ανάγκη να σχεδιάσουμε και να προτείνουμε άμεσα μια πολιτική μείωσης του μη μισθολογικού κόστους εργασίας που να προβλέπει παράλληλα και αντικατάσταση των διαφυγόντων πόρων από το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης.
17. Κοινωνία αυτό-απασχολούμενων και υπηρεσιών.
Εάν το βιομηχανικό σύστημα και ο μισθωτός εργαζόμενος ως πρότυπα της οικονομίας βρίσκονται στην Δύση τους, ο τομέας των υπηρεσιών και ο αυτοαπασχολούμενος προβάλλουν ως οι καινούργιοι πρωταγωνιστές της νέας οικονομικής ανάπτυξης. Εδώ σημειώνεται η μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ, της απασχόλησης, των επενδύσεων. Το νέο κοινωνικό κράτος πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή του σε αυτά τα πεδία πλέον. Καλείται να μεταβάλλει ριζικά τις αντιλήψεις μας για την ανάπτυξη, την απασχόληση , την ανεργία.Ολόκληρο το σύστημα πολιτικής κινήτρων για την ανάπτυξη και κοινωνικής προστασίας που διαθέτουμε ήταν και είναι ακόμη σχεδιασμένο με βάση την αναπαραγωγή του βιομηχανικού φορντικού μοντέλου και του μισθωτού εργαζόμενου. Πρέπει επειγόντως να αλλάξει, να συμβαδίσει με τις μεταβολές στην παραγωγική βάση, να επανασχεδιαστεί.
Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αναθεωρηθούν βασικές παράμετροι της τρέχουσας πολιτικής:• Τελικά η αγορά εργασίας πρέπει να ρυθμιστεί περισσότερο με βάση τον τομέα υπηρεσιών (μερική απασχόληση, ασφάλιση μερικής απασχόλησης, αποζημιώσεις απολύσεις, ωράρια κ.α.)• Κίνητρα, εκπαίδευση, επιχορηγήσεις, φορολογική πολιτική κ.α. πρέπει να εξειδικευτούν και να προσαρμοστούν στους νέους αυτοαπασχολούμενους σε νέες τεχνολογίες.• Ειδικά μακροχρόνια προγράμματα ενημέρωσης και προώθησης της αυτοαπασχόλησης πρέπει να αντικαταστήσουν πρόχειρες λύσεις σε ζητήματα ανεργίας που εφαρμόζει σήμερα ο ΟΑΕΔ.• Τέλος το νέο κοινωνικό κράτος πρέπει να εγγυηθεί ειδικές σχέσεις των νέων αυτοαπασχολούμενων με χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (Τράπεζες κ.α.). Για υποβοήθηση της έναρξης δραστηριότητας τους.• Να επιλεγούν και υποβοηθούν καθορισμένες περιοχές για την ανάπτυξη νέων δραστηριοτήτων και τεχνολογιών όπως π.χ. έγινε τούτο στην Ιρλανδία.
ΙΙΙ. NA ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
18. Οι κοινωνικοί κίνδυνοι αυξάνουν
Οι αλλαγές στην Οικονομία και Κοινωνία που περιγράψαμε προηγουμένως επηρεάζουν καθοριστικά την κοινωνική προστασία. Οι κοινωνικοί κίνδυνοι αυξάνουν και ταυτόχρονα εμφανίζονται καινούργιοι. Το νέο κοινωνικό κράτος είναι ακριβώς το κράτος μιας κοινωνίας κινδύνων.Φαινόμενα όπως η μακροχρόνια ανεργία και ο αποκλεισμός, η κοινωνία των 2/3, η γήρανση της κοινωνίας, το νέο επιδημιολογικό μοντέλο, η εξάρτηση των ηλικιωμένων, η διεύρυνση των μονογονικών οικογενειών, η μεταφορά κοινωνικών δικαιωμάτων από χώρα σε χώρα κλπ. δεν ήταν γνωστά στο παρελθόν. Προέκυψαν τις τελευταίες δεκαετίες. Διεκδικούν απαιτητικά μια θέση στο σύστημα της κοινωνικής μας προστασίας. Εάν τούτο δεν συμβεί απειλείται η κοινωνική συνοχή και ειρήνη.
19. Από τον εργαζόμενο στον πολίτη
Ο επανασχεδιασμός του κοινωνικού κράτους με βάση τους νέους κινδύνους απαιτεί μία νέα αφετηριακή έννοια που να συμπυκνώνει το σκοπό και τη λειτουργία του νέου κοινωνικού κράτους. Η έννοια της εργασίας ή του εργαζομένου δεν επαρκούν πλέον για να καλύψουν τις νέες προκλήσεις. Βάση της νέας κοινωνικής πολιτικής πρέπει να γίνει ο πολίτης. Η παλαιά αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων δεν καλύπτει π.χ τους ανέργους, τις ανύπαντρες μητέρες κλπ. Μια καθολική κοινωνική αλληλεγγύη μια αλληλεγγύη των πολιτών παρεμβαίνει και διαφυλάσσει πιο αποτελεσματικά την κοινωνική συνοχή ανταποκρίνεται πιο αποτελεσματικά στις σύγχρονες ανάγκες. Η νέα κοινωνική πολιτική πρέπει να προστατεύει όλους τους πολίτες. Οχι μόνο αυτούς που εργάζονται.
20. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Καθώς η ανεργία θα αυξάνει στο μέλλον, η κοινωνία θα διασπάται όλο και πιο πολύ σε ένα στρώμα προνομιούχων κατόχων εργασιακής θέσης και ένα άλλο στρώμα μη προνομιούχων, που θα διεκδικούν θέση απασχόλησης. Για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, κατάρτισης ή προέλευσης πρέπει να διαθέτουν τα στοιχειώδη για να ζήσουν. Αλλά πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα και για να εργασθούν συντηρώντας ή βελτιώνοντας τις επαγγελματικές τους γνώσεις. Επομένως είναι απαραίτητος ένας στοιχειώδης ιστός κοινωνικής ασφάλειας. Το νέο κοινωνικό κράτος πρέπει να θωρακίσει τους πολίτες του από τον κοινωνικό αποκλεισμό εισάγοντας το θεσμό του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
21. Ο Κρατικός Προϋπολογισμός ως κύρια πηγή χρηματοδότησης της κοινωνικής προστασίας.
Η σταθερότητα στις κοινωνικές σχέσεις και η κοινωνική προστασία του πολίτη έχει ανάγκη από σταθερή και αδιατάρακτη χρηματοδότηση που πρέπει ταυτόχρονα να εκφράζει την αλληλεγγύη της κοινωνίας. Τέτοια πηγή χρηματοδότησης μπορεί να είναι μόνο ο Κρατικός Προϋπολογισμός. Καθώς θα αυξάνουν οι κοινωνικοί κίνδυνοι κατά τον 21ο αιώνα, η αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος μέσα από τις πολιτικές διαδικασίες και το πολιτικό σύστημα γίνεται αναντικατάστατη. Σε διαφορετική περίπτωση θα επικρατήσει η διχτατορία της Οικονομίας και της Αγοράς. Η Ελλάδα χρειάζεται μία ισχυρή κοινωνία. Αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο όταν υπάρχει μια ισχυρή και αλληλέγγυα κοινωνία πολιτών. Όταν το κοινωνικό προϊόν μοιράζεται δίκαια. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ επείγει μια δημοσιονομική μεταρρύθμιση που θα συνδέσει τους πόρους της κοινωνικής πολιτικής με τα φορολογικά έσοδα. Ένας ειδικός φόρος, π.χ ποσοστό στο Φ.Π.Α στις επιχειρήσεις φαίνεται να είναι στην ορθή κατεύθυνση. Οι επιπτώσεις στον πληθωρισμό δεν φαίνεται να είναι σημαντικές.
22. Επιλεκτικές παροχές με εισοδηματικά κριτήρια.
Κρατικοί ή κοινωνικοί πόροι δεν συνεπάγονται ωστόσο σπατάλη, κακοδιαχείριση, ανεξέλεγκτες παροχές. Πέρα από το γενικό δίχτυ προστασίας, οι κοινωνικές παροχές πρέπει να κατευθύνονται επικεντρωμένα σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη, στους αδύνατους και αναξιοπαθούντες. Η κοινωνική πολιτική δεν είναι διαδικασία κοινωνικού εξισωτισμού. Καλύπτει και απαντά σε κοινωνικούς κινδύνους. Το ύψος του εισοδήματος είναι καθοριστικό κριτήριο χορήγησης παροχών. Η αντίθετη πολιτική, δηλαδή η διανομή τους σε όλους τους πολίτες, είναι άδικη και επιτείνει τις ανισότητες. Δίνει λίγα στους πολλούς και όχι πολλά στους λίγους όπως είναι στόχος κάθε κοινωνικής πολιτικής. Το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική του ΕΚΑΣ ανταποκρίθηκε επιτυχώς στις ανάγκες των χαμηλοσυνταξιούχων. Πρέπει τις ίδιες αρχές να επεκτείνουμε και σε άλλα πεδία.
23. Η Ανεργία.
Για πολλούς συγγραφείς η νέα κοινωνική πολιτική είναι κυρίως πολιτική απασχόλησης. Σε κάθε περίπτωση η πολιτική απασχόλησης και καταπολέμησης της ανεργίας αποτελεί τον πυρήνα της κοινωνικοπολιτικής μας παρέμβασης. Έτοιμες συνταγές δεν υπάρχουν. Τα παραδείγματα του μεσοπολέμου είναι ανεπανάληπτα καθώς δεν υπάρχουν πλέον εθνικά οικονομικά σύνορα. Άλλωστε ο προστατευτισμός που συνέβαλλε στην μείωση της ανεργίας οδήγησε γρήγορα στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία που η τεχνολογική της βάση δημιουργεί αύξηση του ΑΕΠ χωρίς αντίστοιχη αύξηση θέσεων εργασίας, οι ήδη αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες θα πρέπει να συνηθίσουν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. Πολλές θέσεις εργασίας μεταναστεύουν στις χώρες του τρίτου κόσμου και τροφοδοτούν την εκεί ανάπτυξη.Μια παγκόσμια αναδιανομή επενδύσεων και θέσεων εργασίας λαμβάνει χώρα. Κοινωνική προστασία και κοινωνικό κράτος εμφανίζονται και στις πρώην υπανάπτυκτες χώρες. Η παγκοσμιοποίηση έχει και κερδισμένους λαούς. Μία διεθνής κεϋνσιανής έμπνευσης, στρατηγική απασχόλησης με επίκεντρο την διεθνή ζήτηση, όπως πρότειναν ο Β. Μπράντ, Α.Αγγελόπουλος κ.α. φαίνεται να προσκρούει στον ανταγωνισμό των μεγάλων οικονομικών μπλοκ και στην αδυναμία των παγκόσμιων οικονομικών οργανισμών -να προτείνουν και να ελέγξουν αυτή την πολιτική.
24. Ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης.
Η παραδοσιακή πολιτική ανακούφισης των ανέργων κατέτεινε στην παροχή επιδομάτων. Είχαν προσωρινό χαρακτήρα καθώς ο κυκλικός χαρακτήρας της ανεργίας, εξασφάλιζε την γρήγορη επανένταξη στην παραγωγή. Η διαρθρωτική και τεχνολογική ανεργία σήμερα επιβάλλει αλλαγή οπτικής. Οι επιδοτήσεις ανεργίας πρέπει να γίνουν επιδοτήσεις απασχόλησης και να προετοιμάζουν τον άνεργο για το νέο τεχνολογικό και παραγωγικό περιβάλλον.Στην Ελλάδα αυτή η πολιτική εφαρμόζεται σε τρίαεπίπεδα:α) επιδοτήσεις για την αποτροπή κατάργησης θέσεων εργασίαςβ) επιδοτήσεις για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίαςγ) επιδοτήσεις-κίνητρα για νέες προσλήψεις.Η ενεργητική πολιτική απασχόλησης εκφράζεται επίσης μέσα από τις πολιτικές συνεχούς επαγγελματικής κατάρτισης και της βίου εκπαίδευσης, που αναφέρθηκαν σε προηγούμενο κεφάλαιο.Ο κίνδυνος που εμφιλοχωρεί σε αυτές τις πολιτικές είναι η εκμετάλλευση των επιδοτήσεων χωρίς τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η καθήλωση της ειδίκευσης των εργαζομένων και η μη αύξηση της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων.
25. Η μείωση του χρόνου Εργασίας. Το 35-ωρο.
Με οικονομικούς αλλά και ιστορικούς όρους, η μόνη ορατή σήμερα, διέξοδος αύξησης της απασχόλησης είναι η μείωση του χρόνου εργασίας και η κατανομή της απασχόλησης σε περισσότερους εργαζόμενους. Τούτο αμφισβητείται από την νεοφιλελεύθερη δεξιά. Πρόσφατα εγείρονται επιφυλάξεις και από μέρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με βάση κλαδικές μελέτες που έχουν γίνει. Ιστορικά, όμως η βαθμιαία μείωση του εργάσιμου χρόνου απορρόφησε το πλεονάζον εργατικό δυναμικό που εισέρεε στις πόλεις μετά την βιομηχανική επανάσταση που εξασφάλισε την πλήρη απασχόληση. Οικονομικά η μείωση του χρόνου εργασίας μπορεί να επιφέρει άμεσα αποτελέσματα έξω και πέραν από άλλα στοιχεία της οικονομίας όπως μακροοικονομικές πολιτικές κλπ. Άλλωστε η μείωση του χρόνου εργασίας και η αντίστοιχη αύξηση του ελεύθερου χρόνου της κοινωνίας αποτελεί κατά τον Μάρξ τον ανώτατο οικονομικό νόμο του καπιταλισμού, την πεμτουσία της οικονομικής προόδου.Για την επιτυχία του εγχειρήματος πρέπει να εξασφαλιστούν η ταυτόχρονη μείωση του χρόνου εργασίας σε όλες τις χώρες καθώς και μια σχετική, αλλά όχι αντίστοιχη μείωση των μισθών. Χωρίς αυτές τις δύο προϋποθέσεις, καμία χώρα, ούτε η Ελλάδα μπορεί να προβεί σε μονομερή παραδοχή του νέου συστήματος καθώς συνεπάγεται απώλεια ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων και θέσεων εργασίας. Μόνο ένας διεθνής οργανισμός (ΔΟΕ) ή στα πλαίσια μιας διεθνούς συμφωνίας είναι δυνατή μια τέτοια ρύθμιση. Το ΠΑΣΟΚ ως σοσ/κό κόμμα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.
25α. Η μερική Απασχόληση.
Ένα τολμηρό βήμα στην καταπολέμηση της Ανεργίας θα ήταν η μερική Απασχόληση. Αμφιλεγόμενη πολιτική αρχικά με πολλές αντιδράσεις κυρίως από τα Συνδικάτα, επέτυχε ωστόσο να μειώσει την ανεργία σε χώρες όπως η Ολλανδία, όπου κάθε τρίτος εργαζόμενος είναι μερικώς απασχολούμενος.Στην Ελλάδα υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για τη μερική απασχόληση. Μπορεί και πρέπει ωστόσο να υπάρξει ενθάρρυνση για υποστήριξη και επέκτασή της στις επιχειρήσεις. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη κατεύθυνση μπορεί να παίξει η υιοθέτησή της στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.Από πρόσφατη έρευνα αποδείχτηκε ότι 4 στους 10 ανέργους επιθυμούν αυτή την μορφή εργασίας.Αυτή η κοινωνική αποδοχή επιτρέπει την χάραξη μιας πιο τολμηρής πολιτικής για την διάδοσή της.
26. Ο υποχρεωτικός και Δημόσιος Χαρακτήρας της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Την μεγαλύτερη πρόκληση για το νέο κοινωνικό κράτος αποτελεί ωστόσο η Κοινωνική Ασφάλιση. Κάτω από την πίεση της ανεργίας, της δημογραφίας, των δημοσιονομικών στενοτήτων, του κόστους της υγείας κλπ. μειώνονται οι πόροι και αυξάνουν τα έξοδα. Η κρίση της κοινωνικής ασφάλισης είναι γεγονός από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Το στατικά διανεμητικό σύστημα της αλληλεγγύης των γενεών δεν μπορεί να ανακτήσει την ισορροπία του παρά μόνο με μια προέκταση των όρων συγκρότησής του, δηλ. αύξηση των ορίων ηλικίας, αύξηση των εισφορών, μείωση των συντάξεων, λύσεις δύσκολα αποδεκτές από την οικονομία και την κοινωνία. Το δημόσιο σύστημα συντάξεων που χρηματοδοτείται από φόρους (Δανία, Αγγλία κλπ) βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω των μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα δημόσιας ή ιδιωτικής έμπνευσης αντιμετωπίζουν τις κρίσεις στις χρηματαγορές, τα χαμηλά επιτόκια και αποδόσεις.Μία σύνθεση των συστημάτων φαίνεται εκ πρώτης όψεως αναπόφευκτη και επιδιώκεται από όλες τις κυβερνήσεις. Η υφιστάμενη δομή, η παράδοση, η ιστορία διαμορφώνουν παράλληλα την βάση εκκίνησης των αναζητήσεων. Ριζικές αλλαγές, ολοκληρωτική αντικατάσταση συστημάτων δεν φαίνεται δυνατή ούτε επιθυμητή.Το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα όπως και στην υπόλοιπη Νότια Ευρώπη αντιπροσωπεύει ένα κοινωνικό κράτος συντάξεων κατά κύριο λόγο. Η διεύρυνσή του σε άλλα πεδία, δεν σημαίνει αυτόματα υποτίμηση του αρχικού χαρακτήρα του. Θα ήταν μεγάλο λάθος μια τέτοια πολιτική.Βασική πολιτική επιλογή του ΠΑΣΟΚ είναι ότι η υπερνίκηση της δομικής κρίσης της κοινωνικής ασφάλισης αλλά και η αντιμετώπιση των νέων κινδύνων περνά μέσα από την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της. Τα τεράστια ελλείμματα των Ταμείων που σήμερα καλύπτονται εκ των υστέρων από τον Κρατικό Προϋπολογισμό πρέπει να αποτελέσουν έναν πάγιο και θεσμοθετημένο πόρο (δίπλα στις εισφορές) στήριξης της κοινωνικής ασφάλισης. Η ίδρυση του νέου ΟΓΑ με την μεγάλη, κατά 2/3 συμμετοχή του κράτους, στην χρηματοδότηση αποτέλεσε ένα σωστό βήμα, σε ένα πεδίο όπου η οικονομική ανασφάλεια θα μεγαλώνει στο μέλλον.Ο προσανατολισμός σε ένα μεικτό σύστημα εισφορών και κρατικών πόρων είναι ορθή επιλογή καθώς βοηθάει στη σταθεροποίηση του συστήματος μακροπρόθεσμα. Παράλληλα η δημόσια κοινωνική ασφάλιση στην Ελλάδα πρέπει να παραμείνει υποχρεωτική. Η αντίληψη που εκφράζεται κυρίως από το ΔΝΤ ότι στα Νοτιοευρωπαϊκά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης άρα και στην Ελλάδα, η εκλογίκευση και ο εξορθολογισμός θα απελευθερώσουν σημαντικούς πόρους είναι εν μέρει σωστή καθώς έχει μόνο βραχυπρόθεσμα οφέλη. Ο μακροχρόνιος δημογραφικός παράγοντας δεν πρόκειται να ανατραπεί. Σε αυτά τα πλαίσια ο πρώτος νόμος για την καταπολέμηση της Εισφοροδιαφυγής καθώς και το «μικρό πακέττο» που συζητείται σήμερα στον κοινωνικό Διάλογο περιέχουν ρυθμίσεις που θα ανακουφίσουν το σύστημα. Η ασφάλιση νέων κοινωνικών ομάδων (μετανάστες, νοικοκυρές κ.α.) θα διευρύνει τον αριθμό των ασφαλισμένων όπως και τα έσοδα των ταμείων.Ο κοινωνικός και δημόσιος χαρακτήρας των συντάξεων στην Ελλάδα πρέπει να εκφραστεί με την υιοθέτηση μιας βασικής εθνικής σύνταξης. Τα επικουρικά ταμεία λειτουργώντας σε πλήρως ανταποδοτική βάση και χρηματοδοτούμενα από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών μπορούν να διοικηθούν αυτόνομα από τους ασφαλισμένους τους. Τέλος, συμπληρωματικός ρόλος επιφυλάσσεται στην ιδιωτική ασφάλιση για τις εύπορες πληθυσμιακές ομάδες. Ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο επιβάλλεται να ρυθμίσει την επιθυμία των πολιτων
ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ ΜΠΑΜΠΗΣ
KANAKH ΜΑΡΙΑ
Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα σοσιαλιστικό κίνημα που έχει ως τελικό, προγραμματικό στόχο την επικράτηση των αρχών και ιδεών του σοσιαλισμού στην Ελληνική κοινωνία. Ως σοσιαλιστικό κόμμα που δραστηριοποιείται στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού συστήματος προωθεί «ρήξεις» και επιχειρεί « ελέγχους» σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας, της κοινωνίας, του πολιτισμού.Η διαρκής μεταβολή των οικονομικών, τεχνολογικών, δημογραφικών, κοινωνικών συνθηκών επιβάλλουν στο ΠΑΣΟΚ και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό κόμμα συνεχή προσαρμογή της τακτικής τους και την επεξεργασία πειστικών απαντήσεων στους εργαζομένους και τους λαούς της Ευρώπης. Το πλαίσιο των απαντήσεων στις μεγάλες προκλήσεις δεν μπορεί παρά να καθορίζεται από τις σοσιαλιστικές αρχές της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ελευθερίας και της ευημερίας. Σε αυτή τη βάση καλούμαστε να σχεδιάσουμε το νέο κοινωνικό κράτος που απαιτεί η εποχή μας.
2. Το Κοινωνικό Κράτος δεν ταυτίζεται με τον Σοσιαλισμό.
Το κοινωνικό κράτος και η κοινωνική πολιτική αποτέλεσαν ιστορικά επιτεύγματα των αναπτυγμένων βιομηχανικών κοινωνιών και της κοινωνικής αντιπαράθεσης. Ο αρχικός στόχος της αντιμετώπισης των κοινωνικών κινδύνων όπως π.χ. αρρώστια, αναπηρία, γηρατειά ανεργία μετατράπηκε βαθμιαία σε μια συνολική πολιτική αναπαραγωγής της μισθωτής εργασίας αλλά και του κεφαλαίου και μάλιστα σε διευρυμένη βάση. Ο καπιταλισμός του 20ού αιώνα είναι αδιανόητος χωρίς τον καθοριστικό ρόλο του κοινωνικού κράτους. Το τελευταίο εξασφάλισε κοινωνική ειρήνη, συναίνεση και τη νομιμοποίηση του συστήματος.Παράλληλα βρήκαν έκφραση παλαιές αρχές του σοσιαλιστικού κινήματος όπως η κοινωνική αλληλεγγύη που επανενώνοντας το άτομο με την ομάδα, την κοινωνία, αναιρούσε την ατομοκεντρική αρχή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Ετσι στα πλαίσια του Κοινωνικού Κράτους και του Κράτους-Δικαίου -μιάς άλλης κατάκτησης του 20ου αιώνα- βρήκε πρόσφορο έδαφος η αναγέννηση των ιδεών της ισότητας, ελευθερίας και ευημερίας.Ωστόσο, κοινωνικό κράτος και κοινωνική πολιτική δεν άλλαξαν τη φύση του καπιταλισμού. Ο τελευταίος μεταβάλλει μόνο την ιστορική μορφή που εμφανίζεται κάθε φορά.Η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής συνεχίζει να εμποδίζει την πλήρη υλοποίηση των στόχων της ισότητας, της ελευθερίας και της ευημερίας όλων των πολιτών με βάση τις ανάγκες τους.
3. Η Κοινωνική πολιτική δεν είναι προνόμιο των Σοσιαλιστών
Τα σοσιαλιστικά, εργατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα πρωτοστάτησαν στην οικοδόμηση και την διαμόρφωση του κλασσικού κοινωνικού κράτους.Παράλληλα όμως και συντηρητικά κόμματα, όπως π.χ. στην Γερμανία ανέλαβαν σημαντικές πρωτοβουλίες και προώθησαν προοδευτικά συστήματα κοινωνικής πολιτικής. Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει τέλος ότι ο μοντέρνο κοινωνικό κράτος δεν έχει τις ρίζες του μόνο στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα. Εξίσου σπουδαία ήταν η παρέμβαση και επιρροή των μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας. Επομένως το Κοινωνικό Κράτος δεν αποτελεί μονοπώλιο ενός κόμματος ή μιας κοινωνικής τάξης.Σε αυτά τα πλαίσια οι σοσιαλιστές δεν μπορούν να θεωρούν το κοινωνικό κράτος και μάλιστα στην κλασσική μορφή του όπως το γνωρίσαμε έως σήμερα, προγραμματικό στόχο και τελική επιδίωξή τους. Η ταύτιση με τον Σοσιαλισμό που επιχειρείται από την πλέον συντηρητική μερίδα των σοσιαλιστών είναι ανιστόρητη και πολιτικά ανεφάρμοστη. Εξιδανικεύει το ατελές και μονιμοποιεί το παροδικό.Αδυνατεί να εξηγήσει την λειτουργία του καπιταλισμού και να αναλύσει την ουσία του Σοσιαλισμού. Ωστόσο στην Κοινωνική Πολιτική συνυπάρχουν δύο στοιχεία τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι σοσιαλιστές ως επιβεβαίωση της ιδεολογίας τους και ενδιάμεσους προγραμματικούς στόχους: Είναι η Κοινωνική αλληλεγγύη και η αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος.
4. Η Κοινωνική πολιτική ως Αλληλεγγύη.
Η σημασία και ο ρόλος του κοινωνικού κράτους δεν μειώνεται από αυτές τις παρατηρήσεις.Αντίθετα, η υπογράμμιση της ιστορικότητάς του καθώς και των ευρύτατων κοινωνικών συμφερόντων που το γέννησαν, συμβάλουν στην κατανόηση και αξιολόγηση του φαινομένου.Συμβάλλουν στη διαπίστωση ότι η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης στον καπιταλισμό μπορεί να επιτευχθεί. Μεταβάλλει όμως μορφή και βαθμό έντασης ανάλογα τις συνθήκες και τους όρους αναπαραγωγής του κεφαλαίου.Όπως στην εποχή του κευνσιανού συμβιβασμού έτσι και στην εποχή της διεθνοποιημένης οικονομίας, πολιτική των σοσιαλιστικών κομμάτων, εφόσον δεν μπορούν να αλλάξουν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, παραμένει ο έλεγχος των ακραίων μορφών τους.Εάν κατά την προηγούμενη περίοδο, η αλληλεγγύη εκφραζόταν ως επιταγή ενσωμάτωσης στον εθνικό κύκλο αναπαραγωγής του κεφαλαίου, σήμερα παίρνει την μορφή απόκρουσης του αποκλεισμού που γεννά το διεθνοποιημένο χρηματιστικό κεφάλαιο.Η νέα αλληλεγγύη πρέπει να συμπεριλαμβάνει τους αποκλεισμένους από την εργασία πολίτες, τα αποκλεισμένα από την ανάπτυξη έθνη, τις αποκλεισμένες από την κοινωνία ομάδες (εθνικές, θρησκευτικές, αρρώστους φορείς κ.λ.π.) τις αποκλεισμένες από την πρόοδο περιοχές.
5. Η Κοινωνική πολιτική ως Αναδιανομή.
Το βασικό μέσο για την επίτευξη της αλληλεγγύης και των κοινωνικοπολιτικών στόχων ήταν και πρέπει να παραμείνει η αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος. Εθελοντικές υπηρεσίες, αυτοβοήθεια, κοινοτική οργάνωση κ.α. δεν μπορούν να υποκαταστήσουν παρά μόνο οριακά, τις κεντρικές επιλογές μιας οργανωμένης κοινωνίας πολιτών που θα αποφασίζει ελεύθερα για τη χρησιμοποίηση ενός σημαντικού μέρους του εθνικού εισοδήματος. Τα κριτήρια αυτής της αναδιανομής ωστόσο μεταβάλλονται καθώς μεταβάλλονται οι ανάγκες, οι προτεραιότητες της κοινωνικής προστασίας και οι οικονομικές διαθεσιμότητες.Η Αναδιανεμητική διαδικασία έχει ανάγκη από έναν κεντρικό δημοσιονομικό μηχανισμό συλλογής πόρων. Για διεθνείς ολοκληρώσεις όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, τούτο παραμένει ακόμη ζητούμενο. Για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις συζητώνται προτάσεις όπως ο φόρος πάνω στις διεθνείς συναλλαγές του Τοϋμπιν. Για τις εθνικές οικονομίες προβάλλουν ως επιτακτική ανάγκη μεταρρυθμίσεις των φορολογικών συστημάτων.Η κοινωνική ρύθμιση και τα κοινωνικά δικαιώματα αποτέλεσαν ένα δεύτερο μέσο άσκησης κοινωνικής πολιτικής - καθώς τα εθνικά σύνορα καταργούνται, αμφισβητούνται βασικές κοινωνικές ρυθμίσεις της αγοράς εργασίας, της κοινωνικής προστασίας, ασφάλισης και πρόνοιας.Η ανα-ρύθμιση του εργατικού και κοινωνικού δικαίου προβάλλει ως αναπόφευκτη ανάγκη.Η προσαρμογή στις νέες ευέλικτες μορφές εργασίας και παραγωγής γεννά νέες μορφές σχέσεων μεταξύ των παραγωγικών υποκειμένων που δεν έχουν ακόμη αποτυπωθεί νομικά.
6. Το ΠΑΣΟΚ δημιουργός του Κοινωνικού Κράτους στην Ελλάδα.
Το Κοινωνικό Κράτος στην Ελλάδα είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ και είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό. Με μια ιστορική καθυστέρηση που μετρά δεκαετίες διαμορφώθηκε και εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα ολοκληρωμένη κοινωνική πολιτική.Η δεκαετία του 80’, είναι μια κερδισμένη δεκαετία για την χώρα μας, καθώς είναι η δεκαετία του Κοινωνικού Εκσυγχρονισμού. Το ΠΑΣΟΚ συγκρότησε νέους κοινωνικούς θεσμούς και βελτίωσε ουσιαστικά την κοινωνική προστασία. Οι κοινωνικές δαπάνες αυτό το διάστημα προσέγγισαν τις δαπάνες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έτσι καλύφθηκε η διαφορά στην καθυστέρηση που υπήρχε σε ζητήματα κοινωνικής προστασίας.Η κοινωνική σύγκληση με την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν έργο του κόμματός μας.Οι ελλείψεις και αδυναμίες που παρατηρήθηκαν στην διαδικασία εφαρμογής ή χρηματοδότησης των νέων κοινωνικών θεσμών δεν ακυρώνουν την μεγάλη αυτή προσφορά.Στις νέες συνθήκες του 21ου αιώνα και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας το ΠΑΣΟΚ καλείται να συνεχίσει αυτό το έργο. Η Οικονομική, Νομισματική και κοινωνική σύγκλιση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες παραμένει αμετάθετος στόχος. Για να διατηρήσουμε ωστόσο το Κοινωνικό Κράτος πρέπει να το αλλάξουμε. Και τούτο διότι έχει μεταβληθεί το περιβάλλον και οι όροι που επηρεάζουν την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
7. Όροι συγκρότησης του κλασσικού Κράτους-Πρόνοιας.
Το κλασσικό κράτος - Πρόνοιας όπως διαμορφώθηκε μεταπολεμικά βασίστηκε σε έξι πυλώνες που ταυτόχρονα συγκροτούσαν το πλαίσιο τροφοδότησης και ανάπτυξής του:α) Την εθνική αγορά. Η προστασία της εργασίας ήταν ουσιαστικά προστασία της εθνικής εργασίας. Μισθοί αλλά και κοινωνικές παροχές διαμορφώνονταν με βάση την εθνική οικονομία και στα πλαίσια εθνικών μακροοικονομικών πολιτικών, που καθόριζαν αποκλειστικά οι εθνικές Κυβερνήσεις.β) Την μαζική παραγωγή και το φορντικό μοντέλο εργασίας.Ο τύπος αυτός της παραγωγής ενιαιοποιούσε τις κοινωνικές ανάγκες και τους κοινωνικούς κινδύνους ενώ διευκόλυνε την συλλογική τους αντιμετώπιση. Οι συγκεκριμένοι θεσμοί κοινωνικής προστασίας που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά προϋπέθεταν τον «συλλογικό», «τυποποιημένο», «διαχρονικό» εργάτη με τις ίδιες ανάγκες και δικαιώματα.γ) Την πλήρη απασχόληση: Ως αίτημα συνδιαμόρφωνε το προφίλ του Κράτους-Πρόνοιας επιτελώντας ταυτόχρονα νομιμοποιητική λειτουργία. Ως οικονομική επίδοση παράλληλα, συνέβαλλε αποφασιστικά στην χρηματοδότηση της κοινωνικής πολιτικής.δ) Το ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα: Μαζί με το παρεμβατικό κράτος αποτέλεσε τον πλέον ισχυρό παράγοντα γέννησης, ισχυροποίησης και σταθεροποίησης του κοινωνικού κράτους.ε) Την ευνοϊκή δημογραφική πυραμίδα: Το μικρό μέσο προσδόκιμο όριο ζωής σε συνδυασμό με το υψηλό ποσοστό γεννήσεων επέτρεπαν την συσσώρευση πόρων στα ασφαλιστικά ταμεία για την άνετη χρηματοδότηση της κοινωνικής προστασίας.ζ) Την οικογένεια: Οι θεσμοί της κοινωνικής προστασίας (οικογενειακή πολιτική, συντάξεις, επιδόματα, στεγαστική πολιτική κ.λ.π.) σχεδιάστηκαν για την πυρηνική οικογένεια δηλ. πατέρας, μητέρα, παιδιά. Η άθροιση του εισοδήματος των δύο εργαζομένων γονέων μείωνε το βάρος που αναλάμβανε η κοινωνία.
8. Οι νέες προκλήσεις
Αυτές οι προϋποθέσεις σήμερα δεν υπάρχουν ή βρίσκονται σε διαδικασία εξαφάνισής τους. Το νέο, μεταφορντικό μοντέλο εργασίας επιβάλλει την ευελιξία στην παραγωγή. Απορρίπτει την τυποποίηση, την μαζική παραγωγή, διαφοροποιεί τις ανάγκες.Οι υπηρεσίες ως κλάδος και η αυτοαπασχόληση ως δραστηριότητα αντικαθιστούν ραγδαία την βιομηχανική παραγωγή και τον μισθωτό εργαζόμενο. Ο νέος τύπος εργαζόμενου έχει διαφορετικές κοινωνικές ανάγκες, υφίσταται διαφορετικούς κινδύνους, απαιτεί νέες μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης που αποκλείουν τον αποκλεισμό και τον στιγματισμό. Η παγκοσμιοποιημένη αγορά δεν μπορεί να εγγυηθεί τον μισθό του ενώ η δημογραφική γήρανση και η ανεργία κατατρώγουν τις εισφορές του στην κοινωνική ασφάλιση και θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την κάποτε σίγουρα σύνταξή του. Τέλος με τη αύξηση του αριθμού των διαζυγίων και των μονογονικών οικογενειών, τίθεται το θέμα της «εξατομίκευσης» των κοινωνικών δικαιωμάτων που απαιτεί πρόσθετους πόρους καθώς ως βάση διαμόρφωσης οικογενειακής πολιτικής λαμβάνεται πλέον το ατομικό εισόδημα του γονέα.Οι νέες προκλήσεις αντιπροσωπεύουν οικονομικές, κοινωνικές, δημογραφικές κ.α. εξελίξεις που έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα. Δεν εκφράζουν στο σύνολό τους την στρατηγική μιας τάξης, ενός κράτους, μιας παράταξης.Γι’ αυτό και δεν αρκεί η βούληση ενός κόμματος μιας ομάδας ανθρώπων για να αναστραφούν.Είναι μη αναστρέψιμες εξελίξεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη στη χάραξη της στρατηγικής των σοσιαλιστικών κομμάτων.
9. Οι απαντήσεις: Ο νεοφιλελευθερισμός, η κλασσική σοσιαλδημοκρατία.
Ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς κοιτάζει προς τα πίσω και αρνείται αυτές τις αλλαγές. Ταυτίζοντας το σοσιαλιστικό πρόγραμμα με το κοινωνικό κράτος του 20ου αιώνα επιχειρεί να «προστατεύσει» την σοσιαλιστική προοπτική. Επιζητεί να διατηρήσει τον κλασσικό παρεμβατικό ρόλο του κράτους κεϋνσιανής έμπνευσης στην οικονομία και την κοινωνική προστασία. Θεωρεί την κοινωνική πολιτική ως το βασικό μέσο για τον κοινωνικό εξισωτισμό και το κοινωνικό κράτος ως την αποκορύφωση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ο έντονος και ασφυκτικός κρατισμός στην οικονομία παραμένει ως αίτημα και σκοπός αυτής της αντίληψης.
Στην αντίπερα όχθη, αναπτύσσεται το νεοφιλελεύθερο σχέδιο που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του διεθνοποιημένου χρηματιστικού κεφαλαίου. Ο νεοφιλελευθερισμός επιδιώκει την ελεύθερη λειτουργία των αγορών, τη συρρίκνωση του κράτους και των κρατικών δραστηριοτήτων, την κοινωνική απορρύθμιση και την εμπορευματοποίηση της κοινωνικής προστασίας.Θεωρεί ότι η αποχώρηση του κράτους από την οικονομία πρέπει να συνοδεύεται από την εξασθένιση και αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους. Οι κοινωνικές ανάγκες των πολιτών μπορούν να καλύπτονται μέσα από την συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας.Η βοήθεια και η πρόνοια του κράτους για την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής πρέπει να είναι η ελάχιστη δυνατή, ενώ η αντιμετώπιση των κοινωνικών κινδύνων πρέπει να παραχωρηθεί στην αγορά και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
10. Ο τρίτος δρόμος
Η σύγχρονη και δημιουργική Αριστερά ξεκινά από τις συντελούμενες αλλαγές προκειμένου να προωθήσει τους ενδιάμμεσους στόχους της. Το βασικό ερώτημα που καλείται να απαντήσει είναι πως μπορεί να επιτευχθεί η οικονομική και ταυτόχρονα κοινωνική ανάπτυξη. Μήπως αυτές οι δύο έννοιες αλληλοαναιρούνται όπως υποστηρίζουν πολλοί, αντιπαραθέτοντας το αγγλοσαξονικό στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο; Πως συνδέεται η υψηλή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με την δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης; Πώς συνδέονται περισσότερες επενδύσεις, περισσότερος πλούτος με μεγαλύτερη κοινωνική προστασία;Το νέο κοινωνικό κράτος, όπως προτείνεται από τους σοσιαλιστές πρέπει να εξασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και την κοινωνική προστασία. Η πρώτη, μέσα σε μια διεθνοποιημένη οικονομία, επιτυγχάνεται με την προσαρμογή και τον εκσυχρονισμό της αγοράς εργασίας. Την κατάργηση όλων των κρατικών ρυθμίσεων που επιβαρύνουν την δράση και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Μια τέτοια πολιτική έχει ωστόσο υψηλό κοινωνικό κόστος, αυξάνει την κοινωνική αστάθεια, τις ανισότητες και οδηγεί τους εργαζόμενους στην περιθωριοποίηση. Η διατήρηση της κοινωνικής σταθερότητας δεν μπορεί επομένως να εξασφαλισθεί παρά με την παρεμβολή ενός κατεξοχήν σταθεροποιητικού παράγοντα που μπορεί να είναι μόνο το κράτος. Η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας δεν μπορεί παρά να επιτείνει την αστάθεια και να απειλεί την κοινωνική συνοχή.Όσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμούμενη ευελιξία και κινητικότητα στην οικονομία, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η σταθερότητα και η ασφάλεια στις κοινωνικές σχέσεις.Είναι σαφές ότι αυτή η προσέγγιση είναι πολιτική και διαφέρει από εκείνες τις αντιλήψεις, νεοφιλελεύθερης απόχρωσης, που βλέπουν την κοινωνική προστασία αποκλειστικά από την οπτική και την τεχνική της χρηματοδότησης. Είναι βέβαιο ότι εάν επιλέξουμε αυτή την τελευταία οπτική ως αφετηρία της ανάλυσής μας τότε αναπόφευκτα οδηγούμαστε στις λύσεις της αγοράς και της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής προστασίας. Είναι πράγματι η «φθηνότερη» για το κοινωνικό σύνολο!Εάν ωστόσο αντιλαμβανόμαστε το νέο κοινωνικό κράτος ως μια διαλεκτική ενότητα μεταξύ Οικονομίας και Κοινωνίας, μεταξύ οικονομικής αποτελεσματικότητας και κοινωνικής σταθερότητας, τότε ο τρίτος ενδιάμεσος δρόμος εκφράζει αυθεντικά την νέα σοσιαλιστική στρατηγική στις συνθήκες του 21ου αιώνα.
ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
11. Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ως δημιουργός ανάπτυξης και θέσεων εργασίας.
Στην νέα διεθνοποιημένη οικονομία βασικό κύτταρο οικονομικής ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας γίνεται η επιχείρηση. Η εθνική οικονομία παύει να παίζει αυτό τον ρόλο που με επιτυχία έπαιξε τις τελευταίες δεκαετίες. Στις διεθνείς συναλλαγές τα διεθνή στάνταρντς και η διεθνής ανταγωνιστικότητα ανακηρύσσονται τελικό κριτήριο της οικονομικής επιτυχίας. Εθνικές προστατευτικές πολιτικές οιασδήποτε μορφής δεν δημιουργούν πλέον ούτε πλούτο, ούτε θέσεις εργασίας. Αυτή η πραγματικότητα πρέπει να αναγνωρισθεί από τους σοσιαλιστές και να αποτελέσει αφετηρία των αναλύσεων και της πολιτικής τους για το νέο κοινωνικό κράτος. Η νοσταλγία του εθνικού κράτους δεν είναι μόνο αναχρονισμός και μυωπία αλλά δημιουργεί και σύγχυση όσον αφορά τους στόχους και τα μέσα της νέας κοινωνικής πολιτικής.Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναλάβει σημαντικές ιδεολογικές και θεωρητικές προσπάθειες ώστε να αποδεσμευθεί η σκέψη των σοσιαλιστών από κρατικό - κεντρικά μοντέλα για την κοινωνική πολιτική (αλλά και τον σοσιαλισμό) που αντλούν από το πρόσφατο παρελθόν ενός περιχαρακωμένου εθνικού κοινωνικού κράτους. Η νέα κοινωνική αλληλεγγύη και η νέα αναδιανομή πρέπει να σχεδιαστούν με βάση την ανταγωνιστική επιχείρηση. Σε αυτή τη βάση πρέπει να προσδιοριστούν και οι ευθύνες των επιχειρήσεων για την κοινωνική συνοχή.
2. 12. Το νέο «ανταγωνιστικό» κράτος
Βασική αποστολή του νέου κοινωνικού κράτους πρέπει να είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Το κράτος πρέπει να βοηθήσει θετικά τις επιχειρήσεις στον εξορθολογισμό την εφαρμογή νέων τεχνολογιών και της καινοτομίας. Η αύξηση της απασχόλησης απαιτεί συνεχή εκπαίδευση και μετεκπαίδευση των εργαζομένων. Η δια βίου κατάρτιση αναδεικνύεται στην κατεξοχήν διαδικασία οικονομικής μεγέθυνσης και καταπολέμησης της ανεργίας.Αλλά και η ίδια η κοινωνική προστασία των ανέργων, αποκλεισμένων συμβάλλει στην εμπέδωση της ευελιξίας στην οικονομία και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης οικονομικής ανάπτυξης. Έτσι, η δημιουργία και συντήρηση των κοινωνικών υποδομών μετατρέπει την νέα κοινωνική πολιτική στον κυριότερο παραγωγικό συντελεστή.
13. Η Εκπαίδευση ως κύριος παράγοντας Οικονομικής Ανάπτυξης.
Στην Ελλάδα το νέο ανταγωνιστικό κράτος πρέπει να επενδύσει στην Εκπαίδευση. Η Εκπαίδευση αποτελεί πρωταρχικό στόχο όλων των κυβερνήσεων στην μάχη της Οικονομικής Ανάπτυξης.Η συνεχής επαγγελματική εκπαίδευση, μετεκπαίδευση και συνεχιζόμενη κατάρτιση είναι αναγκαία παρα ποτέ καθώς τα επόμενα χρόνια το 80% της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται θα είναι ξεπερασμένη. Ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να ενισχυθεί με ακόμα πιο ενεργητικούς ρυθμούς. Ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης αποτελεί τον καλλίτερο μηχανισμό επαγγελματικής επανένταξης και ανάπτυξης της οικονομίας.Υπάρχει ανάγκη για την επεξεργασία ενός μακροχρόνιου προγράμματος που θα συνδέει την εκπαίδευση όλων των μορφών με τον επαγγελματικό προσανατολισμό και τις διαμορφούμενες ανάγκες στην αγορά εργασίας.
14. Προσαρμογή και ευελιξία της αγοράς εργασίας.
Σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον όπου δεν ισχύουν πλέον παραδοσιακά εργαλεία όπως π.χ. συναλλαγματικές πολιτικές κ.α. η ευθύνη για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων μετατοπίζεται στην επενδύσεις και στην εισοδηματική πολιτική. Και εάν το πρώτο εναπόκειται κυρίως στους ίδιους τους επιχειρηματίες, το δεύτερο είναι θέμα του κράτους. Η ανα-ρύθμιση της αγοράς εργασίας προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη του ανταγωνισμού με χώρες που διαθέτουν φθηνότερο κόστος εργασίας. Οποιαδήποτε καθυστέρηση προσαρμογής θα κοστίσει εκροή επενδύσεων και θέσεις εργασίας. Δεν αρκούν ξόρκια και αφορισμοί για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Η δήθεν «αριστερή» κριτική της παγκοσμιοποίησης τονίζει την παρέμβαση της πολιτικής βούλησης για την απόρριψη τέτοιων προσαρμογών. Αυτή ωστόσο δεν αρκεί να αντιμετωπίσει «τη σιδερένια πειθαρχία που επιβάλλεται ο νόμος του ανταγωνισμού στην καπιταλιστική κοινωνία» όπως τόνιζε ο Κ. Μαρξ.
15. Η αγορά εργασίας στην Ελλάδα.
Εκτιμώ ότι στην Ελλάδα στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει ήδη προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, νομοθεσία για ωράριο, εποπτική λειτουργία επιθεωρήσεων εργασίας, εργασία αλλοδαπών κλπ).Ένας εκτεταμένος τομέας που καλύπτει τις νέες μορφές εργασίας (φασόν, τηλεεργασία, σύμβαση έργου κλπ.). είναι σχεδόν αρρύθμιστος, και ως εκ τούτου πεδίο άγριας εκμετάλλευσης. Νομοθετικές ρυθμίσεις είναι απαραίτητες.Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΔΕΚΟ) επικρατεί ένα άκαμπτο καθεστώς εργασιακών σχέσεων που συντηρεί «κεκτημένα» συντεχνιακά συμφέροντα ορισμένων ομάδων εργαζόμενων και συντελεί στην αύξηση των πολύ μεγάλων ελλειμμάτων αυτών των οργανισμών (Ολυμπιακή, ΟΤΕ, ΟΣΕ κλπ).Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επανεξετάσει τις εργασιακές σχέσεις σε αυτούς τους οργανισμούς, διότι διαφορετικά ο διεθνής ανταγωνισμός θα εγκαταστήσει σύντομα τις ξένες εταιρείες στη χώρα μας.
16. Το μη μισθολογικό κόστος εργασίας.
Παράλληλα με τους μισθούς, την ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης ενός προϊόντος, μιας οικονομίας διαμορφώνει και το μη μισθολογικό κόστος εργασίας, δηλαδή οι εισφορές για την κοινωνική ασφάλιση και προστασία που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις.Το μη μισθολογικό κόστος εργασίας πρέπει να θεωρείται στην Ελλάδα σχετικά υψηλό. Αποτρέπει ημεδαπές επιχειρήσεις από προσλήψεις νέου προσωπικού ενώ επενεργεί αρνητικά στις επενδυτικές αποφάσεις ξένων επιχειρήσεων για εγκατάστασή τους στην Ελλάδα.Η πολιτική που ακολουθούμε για την επιδότηση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας σε ορισμένες ομάδες με υψηλό δείκτη ανεργίας είναι σωστή όσον αφορά τον συγκεκριμένο στόχο, δηλαδή την καταπολέμηση της ανεργίας. Δεν απαντά όμως στο συνολικό στόχο που είναι οι επενδύσεις και η ανάπτυξη. Είναι ανάγκη να σχεδιάσουμε και να προτείνουμε άμεσα μια πολιτική μείωσης του μη μισθολογικού κόστους εργασίας που να προβλέπει παράλληλα και αντικατάσταση των διαφυγόντων πόρων από το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης.
17. Κοινωνία αυτό-απασχολούμενων και υπηρεσιών.
Εάν το βιομηχανικό σύστημα και ο μισθωτός εργαζόμενος ως πρότυπα της οικονομίας βρίσκονται στην Δύση τους, ο τομέας των υπηρεσιών και ο αυτοαπασχολούμενος προβάλλουν ως οι καινούργιοι πρωταγωνιστές της νέας οικονομικής ανάπτυξης. Εδώ σημειώνεται η μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ, της απασχόλησης, των επενδύσεων. Το νέο κοινωνικό κράτος πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή του σε αυτά τα πεδία πλέον. Καλείται να μεταβάλλει ριζικά τις αντιλήψεις μας για την ανάπτυξη, την απασχόληση , την ανεργία.Ολόκληρο το σύστημα πολιτικής κινήτρων για την ανάπτυξη και κοινωνικής προστασίας που διαθέτουμε ήταν και είναι ακόμη σχεδιασμένο με βάση την αναπαραγωγή του βιομηχανικού φορντικού μοντέλου και του μισθωτού εργαζόμενου. Πρέπει επειγόντως να αλλάξει, να συμβαδίσει με τις μεταβολές στην παραγωγική βάση, να επανασχεδιαστεί.
Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αναθεωρηθούν βασικές παράμετροι της τρέχουσας πολιτικής:• Τελικά η αγορά εργασίας πρέπει να ρυθμιστεί περισσότερο με βάση τον τομέα υπηρεσιών (μερική απασχόληση, ασφάλιση μερικής απασχόλησης, αποζημιώσεις απολύσεις, ωράρια κ.α.)• Κίνητρα, εκπαίδευση, επιχορηγήσεις, φορολογική πολιτική κ.α. πρέπει να εξειδικευτούν και να προσαρμοστούν στους νέους αυτοαπασχολούμενους σε νέες τεχνολογίες.• Ειδικά μακροχρόνια προγράμματα ενημέρωσης και προώθησης της αυτοαπασχόλησης πρέπει να αντικαταστήσουν πρόχειρες λύσεις σε ζητήματα ανεργίας που εφαρμόζει σήμερα ο ΟΑΕΔ.• Τέλος το νέο κοινωνικό κράτος πρέπει να εγγυηθεί ειδικές σχέσεις των νέων αυτοαπασχολούμενων με χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (Τράπεζες κ.α.). Για υποβοήθηση της έναρξης δραστηριότητας τους.• Να επιλεγούν και υποβοηθούν καθορισμένες περιοχές για την ανάπτυξη νέων δραστηριοτήτων και τεχνολογιών όπως π.χ. έγινε τούτο στην Ιρλανδία.
ΙΙΙ. NA ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
18. Οι κοινωνικοί κίνδυνοι αυξάνουν
Οι αλλαγές στην Οικονομία και Κοινωνία που περιγράψαμε προηγουμένως επηρεάζουν καθοριστικά την κοινωνική προστασία. Οι κοινωνικοί κίνδυνοι αυξάνουν και ταυτόχρονα εμφανίζονται καινούργιοι. Το νέο κοινωνικό κράτος είναι ακριβώς το κράτος μιας κοινωνίας κινδύνων.Φαινόμενα όπως η μακροχρόνια ανεργία και ο αποκλεισμός, η κοινωνία των 2/3, η γήρανση της κοινωνίας, το νέο επιδημιολογικό μοντέλο, η εξάρτηση των ηλικιωμένων, η διεύρυνση των μονογονικών οικογενειών, η μεταφορά κοινωνικών δικαιωμάτων από χώρα σε χώρα κλπ. δεν ήταν γνωστά στο παρελθόν. Προέκυψαν τις τελευταίες δεκαετίες. Διεκδικούν απαιτητικά μια θέση στο σύστημα της κοινωνικής μας προστασίας. Εάν τούτο δεν συμβεί απειλείται η κοινωνική συνοχή και ειρήνη.
19. Από τον εργαζόμενο στον πολίτη
Ο επανασχεδιασμός του κοινωνικού κράτους με βάση τους νέους κινδύνους απαιτεί μία νέα αφετηριακή έννοια που να συμπυκνώνει το σκοπό και τη λειτουργία του νέου κοινωνικού κράτους. Η έννοια της εργασίας ή του εργαζομένου δεν επαρκούν πλέον για να καλύψουν τις νέες προκλήσεις. Βάση της νέας κοινωνικής πολιτικής πρέπει να γίνει ο πολίτης. Η παλαιά αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων δεν καλύπτει π.χ τους ανέργους, τις ανύπαντρες μητέρες κλπ. Μια καθολική κοινωνική αλληλεγγύη μια αλληλεγγύη των πολιτών παρεμβαίνει και διαφυλάσσει πιο αποτελεσματικά την κοινωνική συνοχή ανταποκρίνεται πιο αποτελεσματικά στις σύγχρονες ανάγκες. Η νέα κοινωνική πολιτική πρέπει να προστατεύει όλους τους πολίτες. Οχι μόνο αυτούς που εργάζονται.
20. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Καθώς η ανεργία θα αυξάνει στο μέλλον, η κοινωνία θα διασπάται όλο και πιο πολύ σε ένα στρώμα προνομιούχων κατόχων εργασιακής θέσης και ένα άλλο στρώμα μη προνομιούχων, που θα διεκδικούν θέση απασχόλησης. Για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, κατάρτισης ή προέλευσης πρέπει να διαθέτουν τα στοιχειώδη για να ζήσουν. Αλλά πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα και για να εργασθούν συντηρώντας ή βελτιώνοντας τις επαγγελματικές τους γνώσεις. Επομένως είναι απαραίτητος ένας στοιχειώδης ιστός κοινωνικής ασφάλειας. Το νέο κοινωνικό κράτος πρέπει να θωρακίσει τους πολίτες του από τον κοινωνικό αποκλεισμό εισάγοντας το θεσμό του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
21. Ο Κρατικός Προϋπολογισμός ως κύρια πηγή χρηματοδότησης της κοινωνικής προστασίας.
Η σταθερότητα στις κοινωνικές σχέσεις και η κοινωνική προστασία του πολίτη έχει ανάγκη από σταθερή και αδιατάρακτη χρηματοδότηση που πρέπει ταυτόχρονα να εκφράζει την αλληλεγγύη της κοινωνίας. Τέτοια πηγή χρηματοδότησης μπορεί να είναι μόνο ο Κρατικός Προϋπολογισμός. Καθώς θα αυξάνουν οι κοινωνικοί κίνδυνοι κατά τον 21ο αιώνα, η αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος μέσα από τις πολιτικές διαδικασίες και το πολιτικό σύστημα γίνεται αναντικατάστατη. Σε διαφορετική περίπτωση θα επικρατήσει η διχτατορία της Οικονομίας και της Αγοράς. Η Ελλάδα χρειάζεται μία ισχυρή κοινωνία. Αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο όταν υπάρχει μια ισχυρή και αλληλέγγυα κοινωνία πολιτών. Όταν το κοινωνικό προϊόν μοιράζεται δίκαια. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ επείγει μια δημοσιονομική μεταρρύθμιση που θα συνδέσει τους πόρους της κοινωνικής πολιτικής με τα φορολογικά έσοδα. Ένας ειδικός φόρος, π.χ ποσοστό στο Φ.Π.Α στις επιχειρήσεις φαίνεται να είναι στην ορθή κατεύθυνση. Οι επιπτώσεις στον πληθωρισμό δεν φαίνεται να είναι σημαντικές.
22. Επιλεκτικές παροχές με εισοδηματικά κριτήρια.
Κρατικοί ή κοινωνικοί πόροι δεν συνεπάγονται ωστόσο σπατάλη, κακοδιαχείριση, ανεξέλεγκτες παροχές. Πέρα από το γενικό δίχτυ προστασίας, οι κοινωνικές παροχές πρέπει να κατευθύνονται επικεντρωμένα σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη, στους αδύνατους και αναξιοπαθούντες. Η κοινωνική πολιτική δεν είναι διαδικασία κοινωνικού εξισωτισμού. Καλύπτει και απαντά σε κοινωνικούς κινδύνους. Το ύψος του εισοδήματος είναι καθοριστικό κριτήριο χορήγησης παροχών. Η αντίθετη πολιτική, δηλαδή η διανομή τους σε όλους τους πολίτες, είναι άδικη και επιτείνει τις ανισότητες. Δίνει λίγα στους πολλούς και όχι πολλά στους λίγους όπως είναι στόχος κάθε κοινωνικής πολιτικής. Το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική του ΕΚΑΣ ανταποκρίθηκε επιτυχώς στις ανάγκες των χαμηλοσυνταξιούχων. Πρέπει τις ίδιες αρχές να επεκτείνουμε και σε άλλα πεδία.
23. Η Ανεργία.
Για πολλούς συγγραφείς η νέα κοινωνική πολιτική είναι κυρίως πολιτική απασχόλησης. Σε κάθε περίπτωση η πολιτική απασχόλησης και καταπολέμησης της ανεργίας αποτελεί τον πυρήνα της κοινωνικοπολιτικής μας παρέμβασης. Έτοιμες συνταγές δεν υπάρχουν. Τα παραδείγματα του μεσοπολέμου είναι ανεπανάληπτα καθώς δεν υπάρχουν πλέον εθνικά οικονομικά σύνορα. Άλλωστε ο προστατευτισμός που συνέβαλλε στην μείωση της ανεργίας οδήγησε γρήγορα στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία που η τεχνολογική της βάση δημιουργεί αύξηση του ΑΕΠ χωρίς αντίστοιχη αύξηση θέσεων εργασίας, οι ήδη αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες θα πρέπει να συνηθίσουν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. Πολλές θέσεις εργασίας μεταναστεύουν στις χώρες του τρίτου κόσμου και τροφοδοτούν την εκεί ανάπτυξη.Μια παγκόσμια αναδιανομή επενδύσεων και θέσεων εργασίας λαμβάνει χώρα. Κοινωνική προστασία και κοινωνικό κράτος εμφανίζονται και στις πρώην υπανάπτυκτες χώρες. Η παγκοσμιοποίηση έχει και κερδισμένους λαούς. Μία διεθνής κεϋνσιανής έμπνευσης, στρατηγική απασχόλησης με επίκεντρο την διεθνή ζήτηση, όπως πρότειναν ο Β. Μπράντ, Α.Αγγελόπουλος κ.α. φαίνεται να προσκρούει στον ανταγωνισμό των μεγάλων οικονομικών μπλοκ και στην αδυναμία των παγκόσμιων οικονομικών οργανισμών -να προτείνουν και να ελέγξουν αυτή την πολιτική.
24. Ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης.
Η παραδοσιακή πολιτική ανακούφισης των ανέργων κατέτεινε στην παροχή επιδομάτων. Είχαν προσωρινό χαρακτήρα καθώς ο κυκλικός χαρακτήρας της ανεργίας, εξασφάλιζε την γρήγορη επανένταξη στην παραγωγή. Η διαρθρωτική και τεχνολογική ανεργία σήμερα επιβάλλει αλλαγή οπτικής. Οι επιδοτήσεις ανεργίας πρέπει να γίνουν επιδοτήσεις απασχόλησης και να προετοιμάζουν τον άνεργο για το νέο τεχνολογικό και παραγωγικό περιβάλλον.Στην Ελλάδα αυτή η πολιτική εφαρμόζεται σε τρίαεπίπεδα:α) επιδοτήσεις για την αποτροπή κατάργησης θέσεων εργασίαςβ) επιδοτήσεις για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίαςγ) επιδοτήσεις-κίνητρα για νέες προσλήψεις.Η ενεργητική πολιτική απασχόλησης εκφράζεται επίσης μέσα από τις πολιτικές συνεχούς επαγγελματικής κατάρτισης και της βίου εκπαίδευσης, που αναφέρθηκαν σε προηγούμενο κεφάλαιο.Ο κίνδυνος που εμφιλοχωρεί σε αυτές τις πολιτικές είναι η εκμετάλλευση των επιδοτήσεων χωρίς τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η καθήλωση της ειδίκευσης των εργαζομένων και η μη αύξηση της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων.
25. Η μείωση του χρόνου Εργασίας. Το 35-ωρο.
Με οικονομικούς αλλά και ιστορικούς όρους, η μόνη ορατή σήμερα, διέξοδος αύξησης της απασχόλησης είναι η μείωση του χρόνου εργασίας και η κατανομή της απασχόλησης σε περισσότερους εργαζόμενους. Τούτο αμφισβητείται από την νεοφιλελεύθερη δεξιά. Πρόσφατα εγείρονται επιφυλάξεις και από μέρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με βάση κλαδικές μελέτες που έχουν γίνει. Ιστορικά, όμως η βαθμιαία μείωση του εργάσιμου χρόνου απορρόφησε το πλεονάζον εργατικό δυναμικό που εισέρεε στις πόλεις μετά την βιομηχανική επανάσταση που εξασφάλισε την πλήρη απασχόληση. Οικονομικά η μείωση του χρόνου εργασίας μπορεί να επιφέρει άμεσα αποτελέσματα έξω και πέραν από άλλα στοιχεία της οικονομίας όπως μακροοικονομικές πολιτικές κλπ. Άλλωστε η μείωση του χρόνου εργασίας και η αντίστοιχη αύξηση του ελεύθερου χρόνου της κοινωνίας αποτελεί κατά τον Μάρξ τον ανώτατο οικονομικό νόμο του καπιταλισμού, την πεμτουσία της οικονομικής προόδου.Για την επιτυχία του εγχειρήματος πρέπει να εξασφαλιστούν η ταυτόχρονη μείωση του χρόνου εργασίας σε όλες τις χώρες καθώς και μια σχετική, αλλά όχι αντίστοιχη μείωση των μισθών. Χωρίς αυτές τις δύο προϋποθέσεις, καμία χώρα, ούτε η Ελλάδα μπορεί να προβεί σε μονομερή παραδοχή του νέου συστήματος καθώς συνεπάγεται απώλεια ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων και θέσεων εργασίας. Μόνο ένας διεθνής οργανισμός (ΔΟΕ) ή στα πλαίσια μιας διεθνούς συμφωνίας είναι δυνατή μια τέτοια ρύθμιση. Το ΠΑΣΟΚ ως σοσ/κό κόμμα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.
25α. Η μερική Απασχόληση.
Ένα τολμηρό βήμα στην καταπολέμηση της Ανεργίας θα ήταν η μερική Απασχόληση. Αμφιλεγόμενη πολιτική αρχικά με πολλές αντιδράσεις κυρίως από τα Συνδικάτα, επέτυχε ωστόσο να μειώσει την ανεργία σε χώρες όπως η Ολλανδία, όπου κάθε τρίτος εργαζόμενος είναι μερικώς απασχολούμενος.Στην Ελλάδα υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για τη μερική απασχόληση. Μπορεί και πρέπει ωστόσο να υπάρξει ενθάρρυνση για υποστήριξη και επέκτασή της στις επιχειρήσεις. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη κατεύθυνση μπορεί να παίξει η υιοθέτησή της στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.Από πρόσφατη έρευνα αποδείχτηκε ότι 4 στους 10 ανέργους επιθυμούν αυτή την μορφή εργασίας.Αυτή η κοινωνική αποδοχή επιτρέπει την χάραξη μιας πιο τολμηρής πολιτικής για την διάδοσή της.
26. Ο υποχρεωτικός και Δημόσιος Χαρακτήρας της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Την μεγαλύτερη πρόκληση για το νέο κοινωνικό κράτος αποτελεί ωστόσο η Κοινωνική Ασφάλιση. Κάτω από την πίεση της ανεργίας, της δημογραφίας, των δημοσιονομικών στενοτήτων, του κόστους της υγείας κλπ. μειώνονται οι πόροι και αυξάνουν τα έξοδα. Η κρίση της κοινωνικής ασφάλισης είναι γεγονός από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Το στατικά διανεμητικό σύστημα της αλληλεγγύης των γενεών δεν μπορεί να ανακτήσει την ισορροπία του παρά μόνο με μια προέκταση των όρων συγκρότησής του, δηλ. αύξηση των ορίων ηλικίας, αύξηση των εισφορών, μείωση των συντάξεων, λύσεις δύσκολα αποδεκτές από την οικονομία και την κοινωνία. Το δημόσιο σύστημα συντάξεων που χρηματοδοτείται από φόρους (Δανία, Αγγλία κλπ) βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω των μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα δημόσιας ή ιδιωτικής έμπνευσης αντιμετωπίζουν τις κρίσεις στις χρηματαγορές, τα χαμηλά επιτόκια και αποδόσεις.Μία σύνθεση των συστημάτων φαίνεται εκ πρώτης όψεως αναπόφευκτη και επιδιώκεται από όλες τις κυβερνήσεις. Η υφιστάμενη δομή, η παράδοση, η ιστορία διαμορφώνουν παράλληλα την βάση εκκίνησης των αναζητήσεων. Ριζικές αλλαγές, ολοκληρωτική αντικατάσταση συστημάτων δεν φαίνεται δυνατή ούτε επιθυμητή.Το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα όπως και στην υπόλοιπη Νότια Ευρώπη αντιπροσωπεύει ένα κοινωνικό κράτος συντάξεων κατά κύριο λόγο. Η διεύρυνσή του σε άλλα πεδία, δεν σημαίνει αυτόματα υποτίμηση του αρχικού χαρακτήρα του. Θα ήταν μεγάλο λάθος μια τέτοια πολιτική.Βασική πολιτική επιλογή του ΠΑΣΟΚ είναι ότι η υπερνίκηση της δομικής κρίσης της κοινωνικής ασφάλισης αλλά και η αντιμετώπιση των νέων κινδύνων περνά μέσα από την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της. Τα τεράστια ελλείμματα των Ταμείων που σήμερα καλύπτονται εκ των υστέρων από τον Κρατικό Προϋπολογισμό πρέπει να αποτελέσουν έναν πάγιο και θεσμοθετημένο πόρο (δίπλα στις εισφορές) στήριξης της κοινωνικής ασφάλισης. Η ίδρυση του νέου ΟΓΑ με την μεγάλη, κατά 2/3 συμμετοχή του κράτους, στην χρηματοδότηση αποτέλεσε ένα σωστό βήμα, σε ένα πεδίο όπου η οικονομική ανασφάλεια θα μεγαλώνει στο μέλλον.Ο προσανατολισμός σε ένα μεικτό σύστημα εισφορών και κρατικών πόρων είναι ορθή επιλογή καθώς βοηθάει στη σταθεροποίηση του συστήματος μακροπρόθεσμα. Παράλληλα η δημόσια κοινωνική ασφάλιση στην Ελλάδα πρέπει να παραμείνει υποχρεωτική. Η αντίληψη που εκφράζεται κυρίως από το ΔΝΤ ότι στα Νοτιοευρωπαϊκά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης άρα και στην Ελλάδα, η εκλογίκευση και ο εξορθολογισμός θα απελευθερώσουν σημαντικούς πόρους είναι εν μέρει σωστή καθώς έχει μόνο βραχυπρόθεσμα οφέλη. Ο μακροχρόνιος δημογραφικός παράγοντας δεν πρόκειται να ανατραπεί. Σε αυτά τα πλαίσια ο πρώτος νόμος για την καταπολέμηση της Εισφοροδιαφυγής καθώς και το «μικρό πακέττο» που συζητείται σήμερα στον κοινωνικό Διάλογο περιέχουν ρυθμίσεις που θα ανακουφίσουν το σύστημα. Η ασφάλιση νέων κοινωνικών ομάδων (μετανάστες, νοικοκυρές κ.α.) θα διευρύνει τον αριθμό των ασφαλισμένων όπως και τα έσοδα των ταμείων.Ο κοινωνικός και δημόσιος χαρακτήρας των συντάξεων στην Ελλάδα πρέπει να εκφραστεί με την υιοθέτηση μιας βασικής εθνικής σύνταξης. Τα επικουρικά ταμεία λειτουργώντας σε πλήρως ανταποδοτική βάση και χρηματοδοτούμενα από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών μπορούν να διοικηθούν αυτόνομα από τους ασφαλισμένους τους. Τέλος, συμπληρωματικός ρόλος επιφυλάσσεται στην ιδιωτική ασφάλιση για τις εύπορες πληθυσμιακές ομάδες. Ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο επιβάλλεται να ρυθμίσει την επιθυμία των πολιτων
ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ ΜΠΑΜΠΗΣ
KANAKH ΜΑΡΙΑ
ΝΟΕΣ Β3 (ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ)
ΝΟΕΣ B3 (ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ)
1.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΩΤΗΡΗΣ
2.ΑΛΑΧΟΥΖΟΥ ΣΟΦΙΑ
3.ΑΛΕΒΙΖΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
4.ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
5.ΒΕΡΚΟΥΣ ΑΝΝΙΤΑ
6.ΒΟΥΤΣΑΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
7.ΓΑΛΑΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
8.ΓΚΟΝΟΣ ΧΑΡΗΣ
9.ΔΗΜΑΚΑΡΕΑΣ ΧΑΡΗΣ
10.ΔΗΜΑΚΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
11.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
12.ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΣΤΑΘΗΣ
13.ΔΟΥΚΕΛΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
14.ΔΡΑΚΑΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦ.
15.ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
16.ΖΑΛΑΚΟΥΔΗ ΤΖΕΝΗ
17.ΖΕΡΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
18.ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
19.ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ ΣΗΦΗΣ
20.ΚΑΚΑΣΤΗΣ ΝΙΚΟΣ
21.ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
22.ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΥ ΒΙΚΥ
23.ΚΑΡΑΝΔΙΝΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ
24.ΚΑΡΟΥΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
25.ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ
26.ΚΙΤΣΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
27.ΚΛΙΤΣΗΚΑΣ ΝΙΚΟΣ
28.ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
29.ΚΟΝΤΑΞΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
30.ΚΟΞΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
31.ΚΟΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓ
32.ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΕΛΗΣ
33.ΚΟΥΦΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
34.ΚΥΡΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
35.ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
36.ΛΑΜΠΡΑΚΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
37.ΛΑΜΠΡΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ
38.ΛΙΟΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
39.ΜΑΚΡΗ ΒΑΡΒΑΡΑ
40.ΜΑΚΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
41.ΜΑΝΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
42.ΜΑΡΓΩΝΗ ΑΝΝΑ
43.ΜΑΤΖΙΑΦΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
44.ΜΑΤΘΑΙΟΥΔΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
45.ΜΕΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
46.ΜΗΛΙΩΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
47.ΜΙΤΣΙ ΜΟΖΑ
48.ΜΠΙΤΟΥΝΗΣ ΤΑΚΗΣ
49.ΜΠΟΥΛΕΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
50.ΝΙΚΗΤΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
51.ΝΙΚΗΤΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
52.ΝΙΚΟΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
53.ΝΤΑΒΙΟΣ ΘΕΜΗΣ
54.ΞΥΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤ
55.ΠΑΙΤΕΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
56.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
57.ΠΑΝΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
58.ΠΑΝΤΑΛΑΚΗ-ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ
59.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡ.
60.ΠΑΤΣΟΥΡΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
61.ΠΕΝΤΣΗ ΙΟΡΔΑΝΑ
62.ΠΕΡΡΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
63.ΠΙΠΕΡΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ
64.ΠΙΤΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
65.ΠΛΑΤΙΤΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
66.ΠΛΙΑΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
67.ΡΑΝΤΖΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
68.ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
69.ΣΑΜΟΛΗΣ ΑΛΕΞ
70.ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΩΝ/ΝΑ
71.ΣΩΡΚΟΣ ΔΗΜΗΤ
72.ΤΑΛΙΟΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤ
73.ΤΖΕΛΕΠΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
74.ΤΣΑΟΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑ
75.ΤΣΙΣΚΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ
76.ΧΑΖΗΣΟΦΙΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
77.ΧΑΛΙΒΕΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
78.ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΣΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
79.ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΗΣ
80.ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΟΝΗΣ
Στο παραπάνω όργανο συμμετέχουν επιπλέον τα μέλη της ΚΟΕΣ ΤΟΥ Νομού, οι Υποψήφιοι Βουλευτές του Κινήματος στις εκλογές στις 16-09-2007 και τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Νεολαίας.
1.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΩΤΗΡΗΣ
2.ΑΛΑΧΟΥΖΟΥ ΣΟΦΙΑ
3.ΑΛΕΒΙΖΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
4.ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
5.ΒΕΡΚΟΥΣ ΑΝΝΙΤΑ
6.ΒΟΥΤΣΑΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
7.ΓΑΛΑΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
8.ΓΚΟΝΟΣ ΧΑΡΗΣ
9.ΔΗΜΑΚΑΡΕΑΣ ΧΑΡΗΣ
10.ΔΗΜΑΚΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
11.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
12.ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΣΤΑΘΗΣ
13.ΔΟΥΚΕΛΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
14.ΔΡΑΚΑΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦ.
15.ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
16.ΖΑΛΑΚΟΥΔΗ ΤΖΕΝΗ
17.ΖΕΡΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
18.ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
19.ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ ΣΗΦΗΣ
20.ΚΑΚΑΣΤΗΣ ΝΙΚΟΣ
21.ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
22.ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΥ ΒΙΚΥ
23.ΚΑΡΑΝΔΙΝΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ
24.ΚΑΡΟΥΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
25.ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ
26.ΚΙΤΣΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
27.ΚΛΙΤΣΗΚΑΣ ΝΙΚΟΣ
28.ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
29.ΚΟΝΤΑΞΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
30.ΚΟΞΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
31.ΚΟΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓ
32.ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΕΛΗΣ
33.ΚΟΥΦΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
34.ΚΥΡΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
35.ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
36.ΛΑΜΠΡΑΚΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
37.ΛΑΜΠΡΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ
38.ΛΙΟΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
39.ΜΑΚΡΗ ΒΑΡΒΑΡΑ
40.ΜΑΚΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
41.ΜΑΝΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
42.ΜΑΡΓΩΝΗ ΑΝΝΑ
43.ΜΑΤΖΙΑΦΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
44.ΜΑΤΘΑΙΟΥΔΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
45.ΜΕΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
46.ΜΗΛΙΩΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
47.ΜΙΤΣΙ ΜΟΖΑ
48.ΜΠΙΤΟΥΝΗΣ ΤΑΚΗΣ
49.ΜΠΟΥΛΕΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
50.ΝΙΚΗΤΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
51.ΝΙΚΗΤΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
52.ΝΙΚΟΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
53.ΝΤΑΒΙΟΣ ΘΕΜΗΣ
54.ΞΥΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤ
55.ΠΑΙΤΕΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
56.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
57.ΠΑΝΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
58.ΠΑΝΤΑΛΑΚΗ-ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ
59.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡ.
60.ΠΑΤΣΟΥΡΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
61.ΠΕΝΤΣΗ ΙΟΡΔΑΝΑ
62.ΠΕΡΡΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
63.ΠΙΠΕΡΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ
64.ΠΙΤΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
65.ΠΛΑΤΙΤΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
66.ΠΛΙΑΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
67.ΡΑΝΤΖΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
68.ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
69.ΣΑΜΟΛΗΣ ΑΛΕΞ
70.ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΩΝ/ΝΑ
71.ΣΩΡΚΟΣ ΔΗΜΗΤ
72.ΤΑΛΙΟΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤ
73.ΤΖΕΛΕΠΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
74.ΤΣΑΟΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑ
75.ΤΣΙΣΚΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ
76.ΧΑΖΗΣΟΦΙΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
77.ΧΑΛΙΒΕΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
78.ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΣΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
79.ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΗΣ
80.ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΟΝΗΣ
Στο παραπάνω όργανο συμμετέχουν επιπλέον τα μέλη της ΚΟΕΣ ΤΟΥ Νομού, οι Υποψήφιοι Βουλευτές του Κινήματος στις εκλογές στις 16-09-2007 και τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Νεολαίας.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΝΟΕΣ Β3 (ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ)
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΝΟΕΣ Β3 (ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ)
1.ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ)
2.ΑΙΒΑΖΗ ΡΟΥΛΑ
3.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΑΓΙΩΤΗΣ
4.ΒΟΥΡΔΑΣ ΘΑΝΟΣ
5.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΣ
6.ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
7.ΖΕΡΒΑΚΗ ΗΡΩ
8.ΜΠΑΤΣΑΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
9.ΜΠΕΝΑΡΔΟΣ ΝΙΚΟΣ
10.ΜΠΟΥΤΣΗ ΑΘΗΝΑ
11.ΣΙΟΥΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
12.ΣΙΩΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
13.ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
1.ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ)
2.ΑΙΒΑΖΗ ΡΟΥΛΑ
3.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΑΓΙΩΤΗΣ
4.ΒΟΥΡΔΑΣ ΘΑΝΟΣ
5.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΣ
6.ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
7.ΖΕΡΒΑΚΗ ΗΡΩ
8.ΜΠΑΤΣΑΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
9.ΜΠΕΝΑΡΔΟΣ ΝΙΚΟΣ
10.ΜΠΟΥΤΣΗ ΑΘΗΝΑ
11.ΣΙΟΥΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
12.ΣΙΩΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
13.ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Ο Κανονισμός εκδίδεται σύμφωνα με το Άρθρο 33, παρ. 4 του Καταστατικού («για την οργάνωση, διεξαγωγή και διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων στο Συνέδριο»), βάσει της απόφασης της 13ης Συνόδου του Εθνικού Συμβουλίου της 16/11/2007.
Άρθρο 1 Συνέδριο
Το Συνέδριο είναι το ανώτατο όργανο του Κινήματος. Αποφασίζει για το σύνολο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ μέσα στα πλαίσια των αρχών και των στόχων του. Ελέγχει όλα τα όργανα του και έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα αναθεώρησης του Καταστατικού του Κινήματος.
Άρθρο 2 Σύνθεση Συνεδρίου
1. Στο Συνέδριο συμμετέχουν μέλη που εκλέγονται και εκπροσωπούν όλες τις Δημοτικές Οργανώσεις του Κινήματος. Ο αριθμός τους είναι διπλάσιος του αριθμού όσων μετέχουν στο Συνέδριο λόγω θέσης ή ιδιότητας.
2. Στο Συνέδριο συμμετέχουν λόγω θέσης ή ιδιότητας:
τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου,
τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ,
οι εν ενεργεία Νομάρχες και Δήμαρχοι που είναι Μέλη του ΠΑΣΟΚ,
οι Πρόεδροι των τριτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών, συνεταιριστικών και αθλητικών οργανώσεων, επιμελητηρίων, καθώς και της Ένωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων που είναι Μέλη του ΠΑΣΟΚ,
μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που έχουν πιστοποιηθεί, μετά από απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου,
όσοι έχουν διατελέσει Βουλευτές και Ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και είναι Μέλη του,
όσοι διατέλεσαν μέλη σε όλες τις Κεντρικές Επιτροπές του Κινήματος,
τα Μέλη του ΠΑΣΟΚ που υπέγραψαν την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
3. Εκλέγονται επιπλέον του παραπάνω αριθμού 120 Σύνεδροι που εκπροσωπούν τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ που δεν είναι Έλληνες πολίτες.
4. Η Ε.ΚΑ.Π. με απόφασή της πιστοποιεί τον οριστικοποιημένο κατάλογο όσων μετέχουν στο Συνέδριο λόγω θέσης ή ιδιότητας σύμφωνα με το Άρθρο 33, παρ. 1 του Καταστατικού, συμπεριλαμβανομένων, και όσων μελών της ΚΟΕΣ δεν υπάγονται στην παρ. 2.
5. Με τις Δημοτικές Οργανώσεις της παραγράφου 1 εξομοιώνονται οι Δημοτικές Οργανώσεις του Ελληνισμού της Διασποράς, καθώς και οι πρωτοβάθμιες οργανώσεις εργαζομένων.
Άρθρο 3 Εκπροσώπηση στο Συνέδριο
1. Η εκπροσώπηση των μελών και των πρωτοβάθμιων οργανώσεων βάσης στο Συνέδριο βρίσκεται σε αναλογία με τον αριθμό των μελών της κάθε οργάνωσης.
2. Η Ε.ΚΑ.Π. κατανέμει το σύνολο των συνέδρων που εκπροσωπούν τις πρωτοβάθμιες οργανώσεις που εκπροσωπούνται στο Συνέδριο με βάση τον αριθμό των μελών και φίλων κάθε οργάνωσης που είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα δύο (2) μήνες πριν από την μέρα εκλογής των αντιπροσώπων.
Άρθρο 4 Εκλογή Αντιπροσώπων
1. Η εκλογή των συνέδρων πραγματοποιείται στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων οργανώσεων.
2. Δικαίωμα του εκλέγειν έχουν τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος. Δικαίωμα του εκλέγεσθαι ως αντιπρόσωποι στο Συνέδριο έχουν μόνο τα μέλη του Κινήματος.
3. Στις διαδικασίες για την εκλογή αντιπροσώπων συμμετέχουν μόνο τα μέλη και οι φίλοι που είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο Μελών ή Φίλων αντίστοιχα τουλάχιστον δύο (2) μήνες πριν από την ημέρα εκλογής των αντιπροσώπων.
4. Για την εκλογή των συνέδρων ο αριθμός των σταυρών προτίμησης δεν μπορεί να υπερβαίνει το 10% των προς εκλογή θέσεων.
5. Εξασφαλίζεται η εκπροσώπηση κάθε φύλου στα όργανα του Κινήματος σε ποσοστό 40% τουλάχιστον. Η ποσόστωση εφαρμόζεται σε κάθε πρωτοβάθμια οργάνωση ξεχωριστά.
6. Η εκλογή των Συνέδρων που δεν είναι Έλληνες πολίτες γίνεται με διακριτό τρόπο. Οι υποψήφιοι Σύνεδροι αναγράφονται με τον διακριτό τίτλο «Υποψήφιοι τρίτων χωρών» στο τέλος των ψηφοδελτίων όλων των εκλογικών τμημάτων του νομού. Οι υποψήφιοι αυτοί δύνανται να ψηφισθούν από όλα τα μέλη και φίλους, Έλληνες και μη. Η Ε.ΚΑ.Π. κατανέμει τον αριθμό των Συνέδρων αυτής της κατηγορίας στις Ν.Ε., βάση του αριθμού των μελών και φίλων τους που δεν είναι Έλληνες πολίτες.
Άρθρο 5 Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου
1. Για την προετοιμασία του Συνεδρίου συγκροτείται Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου στην οποία συμμετέχουν:
α. Τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου,
β. Οι Συντονιστές και Αναπληρωτές Συντονιστές των Νομαρχιακών
Επιτροπών, των Δευτεροβάθμιων Οργανώσεων Εργαζομένων και των Τομεακών Οργανώσεων, των Δευτεροβάθμιων Οργανώσεων Ελληνισμού της Διασποράς, οι Αναπληρωτές Γραμματείς των Περιφερειακών Επιτροπών, οι επικεφαλής των Νομαρχιακών παρατάξεων και αντίστοιχος αριθμός που ορίζονται με απόφαση του Προέδρου του Κινήματος, καθώς και μέλη που συμμετέχουν στο Συνέδριο λόγω θέσης ή ιδιότητας σύμφωνα με το Άρθρου 2, παρ. 2.
2. Για την οργανωτική προετοιμασία του Συνεδρίου και τον συντονισμό της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου συγκροτείται Γραμματεία.
3. Σε Νομαρχιακό επίπεδο συγκροτούνται Νομαρχιακές Οργανωτικές Επιτροπές Συνεδρίου. Στις ΝΟΕΣ εντάσσονται τα μέλη της Νομαρχιακής Επιτροπής. Οι ΝΟΕΣ διευρύνονται και με άλλα στελέχη του νομού μετά από απόφαση της Γραμματείας της ΚΟΕΣ, η οποία ορίζει και την Γραμματεία της ΝΟΕΣ.
Στις ΝΟΕΣ συμμετέχουν επιπλέον τα μέλη της ΚΟΕΣ , οι υποψήφιοι Βουλευτές του Κινήματος στις εκλογές στις 16 Σεπτεμβρίου 2007 και τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Νεολαίας, που προέρχονται από το Νομό.
Άρθρο 6 Προσυνεδριακός Διάλογος
1. Ο προσυνεδριακός διάλογος είναι ανοιχτός στους πολίτες και διεξάγεται από κάθε Δημοτική Οργάνωση.
2. Στις ψηφοφορίες για τη διαμόρφωση των θέσεων και προτάσεων συμμετέχουν και οι Φίλοι του Κινήματος.
Άρθρο 7 Οικονομική τακτοποίηση
1. Το δικαίωμα του εκλέγεσθαι προϋποθέτει την οικονομική τακτοποίηση των μελών.
2. Όσα μέλη δεν είναι οικονομικά τακτοποιημένα κατά την ημέρα ψηφοφορίας μετέχουν στη διαδικασία έχοντας μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν όπως οι φίλοι.
3.Με εγκύκλιο του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου ρυθμίζονται σε συνεργασία με την Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου, όλα τα οικονομικά ζητήματα που σχετίζονται με την προετοιμασία και τη διεξαγωγή του Συνεδρίου.
Άρθρο 8 Επιτροπή Καταστατικού και Πιστοποίησης
1. Η διαδικασία εκλογής των συνέδρων διεξάγεται σύμφωνα με τους όρους που εκδίδει με κατευθυντήριες οδηγίες της η Ε.ΚΑ.Π.
2. Η Ε.ΚΑ.Π. είναι αρμόδια για την πιστοποίηση των αποτελεσμάτων της εκλογικής διαδικασίας.
3. Η Ε.ΚΑ.Π. με κατευθυντήρια οδηγία που εκδίδει ρυθμίζει κάθε ζήτημα σχετικά με:
- την οριστικοποίηση και πιστοποίηση των μητρώων μελών και φίλων που συγκροτούν το εκλογικό σώμα του Συνεδρίου,
- την διαδικασία και τις προθεσμίες υποβολής υποψηφιοτήτων και τη διαδικασία οριστικής ανάδειξής τους,
- την διαδικασία εκτύπωσης και διανομής των ψηφοδελτίων,
- τον αριθμό, τόπο και συγκεκριμένο χώρο λειτουργίας όλων των εκλογικών τμημάτων,
- τη συγκρότηση και τη λειτουργία των εφορευτικών επιτροπών,
- τα πρακτικά εκλογής και όλα τα απαραίτητα συνοδευτικά έγγραφα της διαδικασίας.
4. Η Ε.ΚΑ.Π. λειτουργεί ως ανώτατη εφορευτική επιτροπή και επιλύει όλα τα σχετικά ζητήματα.
Άρθρο 9 Απαρτία Συνεδρίου – Συγκρότηση σε σώμα
1. Το Συνέδριο έχει απαρτία όταν παρευρίσκεται τουλάχιστον το 2/3 των μελών του.
2. Το Συνέδριο συγκροτείται σε σώμα με την εκλογή Προεδρείου. Μέχρι τότε προεδρεύει ο Πρόεδρος ή το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου που υποδεικνύεται από αυτόν.
Άρθρο 10 Εγκύκλιος Γραμματέα Εθνικού Συμβουλίου
Με εγκύκλιό του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου ρυθμίζονται σε συνεργασία με τη Γραμματεία της ΚΟΕΣ, όλα τα οργανωτικά και τεχνικά θέματα σχετικά με τη διαδικασία εκλογής των συνέδρων και διεξαγωγής του Συνεδρίου.
Άρθρο 1 Συνέδριο
Το Συνέδριο είναι το ανώτατο όργανο του Κινήματος. Αποφασίζει για το σύνολο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ μέσα στα πλαίσια των αρχών και των στόχων του. Ελέγχει όλα τα όργανα του και έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα αναθεώρησης του Καταστατικού του Κινήματος.
Άρθρο 2 Σύνθεση Συνεδρίου
1. Στο Συνέδριο συμμετέχουν μέλη που εκλέγονται και εκπροσωπούν όλες τις Δημοτικές Οργανώσεις του Κινήματος. Ο αριθμός τους είναι διπλάσιος του αριθμού όσων μετέχουν στο Συνέδριο λόγω θέσης ή ιδιότητας.
2. Στο Συνέδριο συμμετέχουν λόγω θέσης ή ιδιότητας:
τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου,
τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ,
οι εν ενεργεία Νομάρχες και Δήμαρχοι που είναι Μέλη του ΠΑΣΟΚ,
οι Πρόεδροι των τριτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών, συνεταιριστικών και αθλητικών οργανώσεων, επιμελητηρίων, καθώς και της Ένωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων που είναι Μέλη του ΠΑΣΟΚ,
μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που έχουν πιστοποιηθεί, μετά από απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου,
όσοι έχουν διατελέσει Βουλευτές και Ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και είναι Μέλη του,
όσοι διατέλεσαν μέλη σε όλες τις Κεντρικές Επιτροπές του Κινήματος,
τα Μέλη του ΠΑΣΟΚ που υπέγραψαν την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
3. Εκλέγονται επιπλέον του παραπάνω αριθμού 120 Σύνεδροι που εκπροσωπούν τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ που δεν είναι Έλληνες πολίτες.
4. Η Ε.ΚΑ.Π. με απόφασή της πιστοποιεί τον οριστικοποιημένο κατάλογο όσων μετέχουν στο Συνέδριο λόγω θέσης ή ιδιότητας σύμφωνα με το Άρθρο 33, παρ. 1 του Καταστατικού, συμπεριλαμβανομένων, και όσων μελών της ΚΟΕΣ δεν υπάγονται στην παρ. 2.
5. Με τις Δημοτικές Οργανώσεις της παραγράφου 1 εξομοιώνονται οι Δημοτικές Οργανώσεις του Ελληνισμού της Διασποράς, καθώς και οι πρωτοβάθμιες οργανώσεις εργαζομένων.
Άρθρο 3 Εκπροσώπηση στο Συνέδριο
1. Η εκπροσώπηση των μελών και των πρωτοβάθμιων οργανώσεων βάσης στο Συνέδριο βρίσκεται σε αναλογία με τον αριθμό των μελών της κάθε οργάνωσης.
2. Η Ε.ΚΑ.Π. κατανέμει το σύνολο των συνέδρων που εκπροσωπούν τις πρωτοβάθμιες οργανώσεις που εκπροσωπούνται στο Συνέδριο με βάση τον αριθμό των μελών και φίλων κάθε οργάνωσης που είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα δύο (2) μήνες πριν από την μέρα εκλογής των αντιπροσώπων.
Άρθρο 4 Εκλογή Αντιπροσώπων
1. Η εκλογή των συνέδρων πραγματοποιείται στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων οργανώσεων.
2. Δικαίωμα του εκλέγειν έχουν τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος. Δικαίωμα του εκλέγεσθαι ως αντιπρόσωποι στο Συνέδριο έχουν μόνο τα μέλη του Κινήματος.
3. Στις διαδικασίες για την εκλογή αντιπροσώπων συμμετέχουν μόνο τα μέλη και οι φίλοι που είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο Μελών ή Φίλων αντίστοιχα τουλάχιστον δύο (2) μήνες πριν από την ημέρα εκλογής των αντιπροσώπων.
4. Για την εκλογή των συνέδρων ο αριθμός των σταυρών προτίμησης δεν μπορεί να υπερβαίνει το 10% των προς εκλογή θέσεων.
5. Εξασφαλίζεται η εκπροσώπηση κάθε φύλου στα όργανα του Κινήματος σε ποσοστό 40% τουλάχιστον. Η ποσόστωση εφαρμόζεται σε κάθε πρωτοβάθμια οργάνωση ξεχωριστά.
6. Η εκλογή των Συνέδρων που δεν είναι Έλληνες πολίτες γίνεται με διακριτό τρόπο. Οι υποψήφιοι Σύνεδροι αναγράφονται με τον διακριτό τίτλο «Υποψήφιοι τρίτων χωρών» στο τέλος των ψηφοδελτίων όλων των εκλογικών τμημάτων του νομού. Οι υποψήφιοι αυτοί δύνανται να ψηφισθούν από όλα τα μέλη και φίλους, Έλληνες και μη. Η Ε.ΚΑ.Π. κατανέμει τον αριθμό των Συνέδρων αυτής της κατηγορίας στις Ν.Ε., βάση του αριθμού των μελών και φίλων τους που δεν είναι Έλληνες πολίτες.
Άρθρο 5 Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου
1. Για την προετοιμασία του Συνεδρίου συγκροτείται Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου στην οποία συμμετέχουν:
α. Τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου,
β. Οι Συντονιστές και Αναπληρωτές Συντονιστές των Νομαρχιακών
Επιτροπών, των Δευτεροβάθμιων Οργανώσεων Εργαζομένων και των Τομεακών Οργανώσεων, των Δευτεροβάθμιων Οργανώσεων Ελληνισμού της Διασποράς, οι Αναπληρωτές Γραμματείς των Περιφερειακών Επιτροπών, οι επικεφαλής των Νομαρχιακών παρατάξεων και αντίστοιχος αριθμός που ορίζονται με απόφαση του Προέδρου του Κινήματος, καθώς και μέλη που συμμετέχουν στο Συνέδριο λόγω θέσης ή ιδιότητας σύμφωνα με το Άρθρου 2, παρ. 2.
2. Για την οργανωτική προετοιμασία του Συνεδρίου και τον συντονισμό της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου συγκροτείται Γραμματεία.
3. Σε Νομαρχιακό επίπεδο συγκροτούνται Νομαρχιακές Οργανωτικές Επιτροπές Συνεδρίου. Στις ΝΟΕΣ εντάσσονται τα μέλη της Νομαρχιακής Επιτροπής. Οι ΝΟΕΣ διευρύνονται και με άλλα στελέχη του νομού μετά από απόφαση της Γραμματείας της ΚΟΕΣ, η οποία ορίζει και την Γραμματεία της ΝΟΕΣ.
Στις ΝΟΕΣ συμμετέχουν επιπλέον τα μέλη της ΚΟΕΣ , οι υποψήφιοι Βουλευτές του Κινήματος στις εκλογές στις 16 Σεπτεμβρίου 2007 και τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Νεολαίας, που προέρχονται από το Νομό.
Άρθρο 6 Προσυνεδριακός Διάλογος
1. Ο προσυνεδριακός διάλογος είναι ανοιχτός στους πολίτες και διεξάγεται από κάθε Δημοτική Οργάνωση.
2. Στις ψηφοφορίες για τη διαμόρφωση των θέσεων και προτάσεων συμμετέχουν και οι Φίλοι του Κινήματος.
Άρθρο 7 Οικονομική τακτοποίηση
1. Το δικαίωμα του εκλέγεσθαι προϋποθέτει την οικονομική τακτοποίηση των μελών.
2. Όσα μέλη δεν είναι οικονομικά τακτοποιημένα κατά την ημέρα ψηφοφορίας μετέχουν στη διαδικασία έχοντας μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν όπως οι φίλοι.
3.Με εγκύκλιο του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου ρυθμίζονται σε συνεργασία με την Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου, όλα τα οικονομικά ζητήματα που σχετίζονται με την προετοιμασία και τη διεξαγωγή του Συνεδρίου.
Άρθρο 8 Επιτροπή Καταστατικού και Πιστοποίησης
1. Η διαδικασία εκλογής των συνέδρων διεξάγεται σύμφωνα με τους όρους που εκδίδει με κατευθυντήριες οδηγίες της η Ε.ΚΑ.Π.
2. Η Ε.ΚΑ.Π. είναι αρμόδια για την πιστοποίηση των αποτελεσμάτων της εκλογικής διαδικασίας.
3. Η Ε.ΚΑ.Π. με κατευθυντήρια οδηγία που εκδίδει ρυθμίζει κάθε ζήτημα σχετικά με:
- την οριστικοποίηση και πιστοποίηση των μητρώων μελών και φίλων που συγκροτούν το εκλογικό σώμα του Συνεδρίου,
- την διαδικασία και τις προθεσμίες υποβολής υποψηφιοτήτων και τη διαδικασία οριστικής ανάδειξής τους,
- την διαδικασία εκτύπωσης και διανομής των ψηφοδελτίων,
- τον αριθμό, τόπο και συγκεκριμένο χώρο λειτουργίας όλων των εκλογικών τμημάτων,
- τη συγκρότηση και τη λειτουργία των εφορευτικών επιτροπών,
- τα πρακτικά εκλογής και όλα τα απαραίτητα συνοδευτικά έγγραφα της διαδικασίας.
4. Η Ε.ΚΑ.Π. λειτουργεί ως ανώτατη εφορευτική επιτροπή και επιλύει όλα τα σχετικά ζητήματα.
Άρθρο 9 Απαρτία Συνεδρίου – Συγκρότηση σε σώμα
1. Το Συνέδριο έχει απαρτία όταν παρευρίσκεται τουλάχιστον το 2/3 των μελών του.
2. Το Συνέδριο συγκροτείται σε σώμα με την εκλογή Προεδρείου. Μέχρι τότε προεδρεύει ο Πρόεδρος ή το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου που υποδεικνύεται από αυτόν.
Άρθρο 10 Εγκύκλιος Γραμματέα Εθνικού Συμβουλίου
Με εγκύκλιό του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου ρυθμίζονται σε συνεργασία με τη Γραμματεία της ΚΟΕΣ, όλα τα οργανωτικά και τεχνικά θέματα σχετικά με τη διαδικασία εκλογής των συνέδρων και διεξαγωγής του Συνεδρίου.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ)
Αθήνα, 8 Ιανουαρίου 2008
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Από: Γραμματέα του ΕΣ
Προς: Γραμματεία ΚΟΕΣ
Εθνικό Συμβούλιο
Περιφερειακές Επιτροπές
Νομαρχιακές Επιτροπές - ΝΟΕΣ
Δημοτικές Οργανώσεις
Τομεακές Οργανώσεις
Οργανώσεις Εργαζομένων
Οργανώσεις Ελληνισμού Διασποράς
Νεολαία ΠΑΣΟΚ
Κοινοποίηση:
ΕΚΑΠ
Συνήγορο του Μέλους και του Φίλου
Γενικό Διευθυντή
Γραφείο Προέδρου
Θέμα: Προσυνεδριακές Διαδικασίες
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Το ΠΑΣΟΚ ξεκινάει τη νέα χρονιά έχοντας στο επίκεντρο της δράσης του τα προβλήματα του ελληνικού λαού. Προτεραιότητά μας παραμένει πάντα η υπεράσπιση των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας των ελλήνων πολιτών, των χαμηλών και μέσων εισοδημάτων, της σκληρά εργαζόμενης ελληνικής οικογένειας, απέναντι σε μια κυβέρνηση, που ήδη, 3 μήνες μετά τις εκλογές, αποκαλύπτει κάθε μέρα, το πραγματικό της πρόσωπο. Με τις πολιτικές της εξυπηρέτησης συμφερόντων, της πελατειακής λειτουργίας, της χειραγώγησης των θεσμών, της αδιαφάνειας και της διαρκούς συγκάλυψης πρωτοφανών σκανδάλων η κυβέρνηση της Ν.Δ έχει χάσει ήδη την ουσιαστική της νομιμοποίηση απέναντι στον ελληνικό Λαό, τον οποίο τόσο βάναυσα εξαπάτησε. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι δύναμη ευθύνης, ελπίδας και προοπτικής για το μέλλον και για την έξοδο από τα διαρκώς οξυνόμενα προβλήματα. Στον αγώνα μας αυτό επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις, όλα μας τα στελέχη, τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία, που εκφράζει η δημοκρατική παράταξη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στο παραπάνω πολιτικό πλαίσιο προχωρούμε την πορεία μας προς το 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ υλοποιώντας τις αποφάσεις, που πήραμε στα συλλογικά μας όργανα, την Εθνική μας Συνδιάσκεψη και τις δύο τελευταίες συνόδους του Εθνικού Συμβουλίου. Σε συνέχεια της εναρκτήριας συνεδρίασης της Γραμματείας της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου προχωρούμε προς το Συνέδριο με βάση το ακόλουθο χρονοδιάγραμμα:
1. Συγκαλείται την Παρασκευή 18 και Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008, η ολομέλεια της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου, με την οποία θα εγκαινιάσουμε την τελική φάση του Προσυνεδριακού μας Διαλόγου. Στη συνεδρίαση θα εγκρίνουμε τα κείμενα, που θα αποτελέσουν τη βάση του διαλόγου στις αποκεντρωμένες μας οργανώσεις.
2. Ο Προσυνεδριακός Διάλογος θα διεξαχθεί στο επίπεδο των Πρωτοβάθμιων Οργανώσεών μας μεταξύ της Δευτέρας 21 Ιανουαρίου έως την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008. Στο χρονικό αυτό διάστημα θα προγραμματιστούν, σε συνεργασία με την Γραμματεία Οργανωτικού της ΚΟΕΣ, η διεξαγωγή δημοτικών συνελεύσεων και θα αρχίσει η κατάθεση υποψηφιοτήτων βάσει σχετικής κατευθυντήριας οδηγίας, που θα εκδώσει η ΕΚΑΠ. Στην ίδια περίοδο θα προγραμματίσουμε ανοιχτές πολιτικές δράσεις σε όλη τη χώρα για κεντρικά θέματα που απασχολούν τους πολίτες.
3. Μεταξύ 15 έως 17 Φεβρουαρίου 2008 θα διεξαχθούν σε κάθε Νομαρχιακή και Τομεακή Οργάνωση ανοιχτές συνελεύσεις, στις οποίες θα ολοκληρωθεί ο διάλογος και θα οριστικοποιηθεί ο κατάλογος των υποψηφίων συνέδρων με τελικό όριο για την κατάθεση υποψηφιοτήτων, τις 17 Φεβρουαρίου 2008.
4. Έως την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008 θα συνεδριάσουν οι Περιφερειακές Επιτροπές, που θα συνοψίσουν τα πορίσματα του Προσυνεδριακού Διαλόγου στους νομούς του χώρου ευθύνης τους και θα τα προωθήσουν στην ΚΟΕΣ.
5. Την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου θα διεξαχθεί η ψηφοφορία για την εκλογή των αντιπροσώπων στο Συνέδριο, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Κανονισμού Συνεδρίου και τις σχετικές κατευθυντήριες οδηγίες της ΕΚΑΠ.
6. Την Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008, θα συνέλθει στη 2η ολομέλειά της η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου για να εγκρίνει τα κείμενα, που θα εισαχθούν για συζήτηση στο Συνέδριο.
7. Το 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα διεξαχθεί από την Πέμπτη 13 Μαρτίου έως την Κυριακή 16 Μαρτίου 2008 στο Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου (ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ).
Το αναλυτικό πρόγραμμα και η ημερήσια διάταξη θα ακολουθήσουν με νέα εγκύκλιο.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Συλλογική μας απόφαση και δέσμευση είναι να κάνουμε το Συνέδριό μας αφετηρία για μια νικηφόρα πορεία του ΠΑΣΟΚ και αφετηρία για μια νέα ελπίδα του ελληνικού λαού.
Κοινή μας ευθύνη είναι να εκφράσουμε την αγωνία του ελληνικού λαού και να ανταποκριθούμε στις υψηλές προσδοκίες, που εναπόθεσε και εναποθέτει στο ΠΑΣΟΚ.
Απαίτηση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, που εκφράζει η δημοκρατική παράταξη είναι να αξιοποιήσουμε το Συνέδριο αυτό και την προσυνεδριακή περίοδο για να κάνουμε το ΠΑΣΟΚ πιο ισχυρό από ποτέ, πιο ενωμένο από ποτέ, αυθεντικό και αποτελεσματικό εκφραστή των συμφερόντων και των οραμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Θέλουμε το Συνέδριό μας να είναι ανοιχτό στην κοινωνία. Θέλουμε να επικοινωνήσουμε με όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, με κάθε μέλος και φίλο του Κινήματός μας με όλους τους πολίτες που θέλουν να συμμετέχουν και να συμβάλλουν, να καταθέσουν τις προτάσεις τους, να ενεργοποιηθούν για την επίτευξη των στόχων μας.
Όλοι μαζί θα προχωρήσουμε έτσι ώστε το Συνέδριο να γίνει υπόθεση του Ελληνικού Λαού και αφετηρία νίκης. Σε αυτή την πορεία θα είμαστε όλοι μαζί χωρίς αποκλεισμούς, με μόνο κριτήριο τη βούληση και τη δέσμευση καθενός μας από μας και όλων μας μαζί, να προσφέρουμε στον τόπο και στο Κίνημά μας και να βάλουμε τα κοινά μας οράματα και τις συλλογικές μας επιδιώξεις πάνω από όλα.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς και τις ευχές μου για μια δημιουργική και αγωνιστική χρονιά.
Ο Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου
Νίκος Αθανασάκης
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Από: Γραμματέα του ΕΣ
Προς: Γραμματεία ΚΟΕΣ
Εθνικό Συμβούλιο
Περιφερειακές Επιτροπές
Νομαρχιακές Επιτροπές - ΝΟΕΣ
Δημοτικές Οργανώσεις
Τομεακές Οργανώσεις
Οργανώσεις Εργαζομένων
Οργανώσεις Ελληνισμού Διασποράς
Νεολαία ΠΑΣΟΚ
Κοινοποίηση:
ΕΚΑΠ
Συνήγορο του Μέλους και του Φίλου
Γενικό Διευθυντή
Γραφείο Προέδρου
Θέμα: Προσυνεδριακές Διαδικασίες
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Το ΠΑΣΟΚ ξεκινάει τη νέα χρονιά έχοντας στο επίκεντρο της δράσης του τα προβλήματα του ελληνικού λαού. Προτεραιότητά μας παραμένει πάντα η υπεράσπιση των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας των ελλήνων πολιτών, των χαμηλών και μέσων εισοδημάτων, της σκληρά εργαζόμενης ελληνικής οικογένειας, απέναντι σε μια κυβέρνηση, που ήδη, 3 μήνες μετά τις εκλογές, αποκαλύπτει κάθε μέρα, το πραγματικό της πρόσωπο. Με τις πολιτικές της εξυπηρέτησης συμφερόντων, της πελατειακής λειτουργίας, της χειραγώγησης των θεσμών, της αδιαφάνειας και της διαρκούς συγκάλυψης πρωτοφανών σκανδάλων η κυβέρνηση της Ν.Δ έχει χάσει ήδη την ουσιαστική της νομιμοποίηση απέναντι στον ελληνικό Λαό, τον οποίο τόσο βάναυσα εξαπάτησε. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι δύναμη ευθύνης, ελπίδας και προοπτικής για το μέλλον και για την έξοδο από τα διαρκώς οξυνόμενα προβλήματα. Στον αγώνα μας αυτό επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις, όλα μας τα στελέχη, τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία, που εκφράζει η δημοκρατική παράταξη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στο παραπάνω πολιτικό πλαίσιο προχωρούμε την πορεία μας προς το 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ υλοποιώντας τις αποφάσεις, που πήραμε στα συλλογικά μας όργανα, την Εθνική μας Συνδιάσκεψη και τις δύο τελευταίες συνόδους του Εθνικού Συμβουλίου. Σε συνέχεια της εναρκτήριας συνεδρίασης της Γραμματείας της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου προχωρούμε προς το Συνέδριο με βάση το ακόλουθο χρονοδιάγραμμα:
1. Συγκαλείται την Παρασκευή 18 και Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008, η ολομέλεια της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου, με την οποία θα εγκαινιάσουμε την τελική φάση του Προσυνεδριακού μας Διαλόγου. Στη συνεδρίαση θα εγκρίνουμε τα κείμενα, που θα αποτελέσουν τη βάση του διαλόγου στις αποκεντρωμένες μας οργανώσεις.
2. Ο Προσυνεδριακός Διάλογος θα διεξαχθεί στο επίπεδο των Πρωτοβάθμιων Οργανώσεών μας μεταξύ της Δευτέρας 21 Ιανουαρίου έως την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008. Στο χρονικό αυτό διάστημα θα προγραμματιστούν, σε συνεργασία με την Γραμματεία Οργανωτικού της ΚΟΕΣ, η διεξαγωγή δημοτικών συνελεύσεων και θα αρχίσει η κατάθεση υποψηφιοτήτων βάσει σχετικής κατευθυντήριας οδηγίας, που θα εκδώσει η ΕΚΑΠ. Στην ίδια περίοδο θα προγραμματίσουμε ανοιχτές πολιτικές δράσεις σε όλη τη χώρα για κεντρικά θέματα που απασχολούν τους πολίτες.
3. Μεταξύ 15 έως 17 Φεβρουαρίου 2008 θα διεξαχθούν σε κάθε Νομαρχιακή και Τομεακή Οργάνωση ανοιχτές συνελεύσεις, στις οποίες θα ολοκληρωθεί ο διάλογος και θα οριστικοποιηθεί ο κατάλογος των υποψηφίων συνέδρων με τελικό όριο για την κατάθεση υποψηφιοτήτων, τις 17 Φεβρουαρίου 2008.
4. Έως την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008 θα συνεδριάσουν οι Περιφερειακές Επιτροπές, που θα συνοψίσουν τα πορίσματα του Προσυνεδριακού Διαλόγου στους νομούς του χώρου ευθύνης τους και θα τα προωθήσουν στην ΚΟΕΣ.
5. Την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου θα διεξαχθεί η ψηφοφορία για την εκλογή των αντιπροσώπων στο Συνέδριο, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Κανονισμού Συνεδρίου και τις σχετικές κατευθυντήριες οδηγίες της ΕΚΑΠ.
6. Την Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008, θα συνέλθει στη 2η ολομέλειά της η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου για να εγκρίνει τα κείμενα, που θα εισαχθούν για συζήτηση στο Συνέδριο.
7. Το 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα διεξαχθεί από την Πέμπτη 13 Μαρτίου έως την Κυριακή 16 Μαρτίου 2008 στο Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου (ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ).
Το αναλυτικό πρόγραμμα και η ημερήσια διάταξη θα ακολουθήσουν με νέα εγκύκλιο.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Συλλογική μας απόφαση και δέσμευση είναι να κάνουμε το Συνέδριό μας αφετηρία για μια νικηφόρα πορεία του ΠΑΣΟΚ και αφετηρία για μια νέα ελπίδα του ελληνικού λαού.
Κοινή μας ευθύνη είναι να εκφράσουμε την αγωνία του ελληνικού λαού και να ανταποκριθούμε στις υψηλές προσδοκίες, που εναπόθεσε και εναποθέτει στο ΠΑΣΟΚ.
Απαίτηση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, που εκφράζει η δημοκρατική παράταξη είναι να αξιοποιήσουμε το Συνέδριο αυτό και την προσυνεδριακή περίοδο για να κάνουμε το ΠΑΣΟΚ πιο ισχυρό από ποτέ, πιο ενωμένο από ποτέ, αυθεντικό και αποτελεσματικό εκφραστή των συμφερόντων και των οραμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Θέλουμε το Συνέδριό μας να είναι ανοιχτό στην κοινωνία. Θέλουμε να επικοινωνήσουμε με όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, με κάθε μέλος και φίλο του Κινήματός μας με όλους τους πολίτες που θέλουν να συμμετέχουν και να συμβάλλουν, να καταθέσουν τις προτάσεις τους, να ενεργοποιηθούν για την επίτευξη των στόχων μας.
Όλοι μαζί θα προχωρήσουμε έτσι ώστε το Συνέδριο να γίνει υπόθεση του Ελληνικού Λαού και αφετηρία νίκης. Σε αυτή την πορεία θα είμαστε όλοι μαζί χωρίς αποκλεισμούς, με μόνο κριτήριο τη βούληση και τη δέσμευση καθενός μας από μας και όλων μας μαζί, να προσφέρουμε στον τόπο και στο Κίνημά μας και να βάλουμε τα κοινά μας οράματα και τις συλλογικές μας επιδιώξεις πάνω από όλα.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς και τις ευχές μου για μια δημιουργική και αγωνιστική χρονιά.
Ο Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου
Νίκος Αθανασάκης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
